معماري

از آنجایی که لانه مورچه از خاک سست است و زیر زمین تصویر درست و دقیقی از آن وجود ندارد و قطعاً پیش از این هیچ کس لانه مورچه را این‌گونه کامل و با جزئیات ندیده است.

 پروفسور «والتر تشنیکل» برای اینکه بتواند دست به تصویر کاملی از لانه مورچه برسد مجبور شد هزاران مورچه را با آلومینیوم مذاب بسوزاند. این استاد دانشگاه با ریخت آلومینیوم مذاب به لانه مورچه و سپس خالی کردن دور لانه مورچه توانسته تصویر دقیقی از لانه این محل زندگی این حشره بدست آورد.

نتیجه کار تشینکل بسیار حیرت آور است و ابعاد دیگری از زندگی پیچیده مورچه را بیان می‌کند،‌ البته اگر از جان هزاران مورچه ای که در راه این کشف علمی کشته شده‌اند بگذریم می توان نتایج کار این محقق را اثر هنری نیز نامید.

معماران جهان در حال حاضر از شیوه جدیدی برای تبدیل چوب به مواد ساختمان‌سازی استفاده می‌کنند که می‌تواند راه‌حلی سریع و سازگار با محیط زیست برای سازه‌های جدیدی باشد.

اتمام اخیر بلوک هشت طبقه چوبی اداری در اتریش و یک بلوک مسکونی ۹ طبقه در لندن نشانه‌ای از ورود سریع این رویکرد به جامعه انسانی است. ساختمان LCT One در دورنبیرن اتریش یک ساختمان دوگانه از چوب و بتن بوده که توسط شرکت معماری Cree طراحی شده است. این ساختمان فناوری پیشرفته از صفحات جامد ساخته شده از لایه‌های چوب و مواد دیگر مونتاژ شده و از یک هسته مرکزی بتنی برخوردار است که آسانسورها و تجهیزات آن را در بر گرفته است.

تیرکهای عمودی از چوب گلولام، از یک پایه بتنی و پانل‌های سطحی ترکیبی ساخته شده از پرتوهای گلولام، پشتیبانی می‌کنند. گلولام که از به هم چسباندن تکه‌های کوچکتر چوب برای ساخت عناصر ساختاری با کشش بیشتر از فولاد بوجود آمده، می‌تواند حتی بهتر از بتن در برابر فشار مقاومت کند اما در عین حال از وزن کمتری برخوردار بوده و پایدارتر است.

به ادعای این شرکت، پیش ساخت عناصر گلولامی در خارج از محل ساختمان سازی می‌تواند زمان ساخت را تا نصف کاهش داده، کیفیت را تضمین کرده و انتشارات کربن را از بین ببرد. بتن در زمان تولید تقریبا به اندازه وزن خود کربن تولید می‌کند اما یک ماده خام برای آسمان‌خراشهای چوبی در عوض به معنی واقعی کلمه روی درختان روییده و در همان حال کربن را از هوا به خود جذب می‌کند.

طبق محاسبان معماران انگلیسی، از تولید ۱۲۵ تن دی‌اکسید کربن در زمان ساخت ساختمان ۹ طبقه Stadthaus که بلندترین سازه الوار مدرن جهان در لندن بوده، جلوگیری شده است. این ساختمان از بتن کمتری نسبت به سیستم اتریشی استفاده کرده و دیوارهای تیغه و تاوه‌های کف به همراه پلکان، کاملا از پانل‌های الوار تار عمودی(CLT) ساخته شده‌اند.

این پانلها شامل ۱۰ لایه تخته چوب با ضخامت یک اینچ بوده که تارهای آن در زاویه ۹۰ درجه نسبت به هم قرار گرفته‌اند که می‌تواند حتی نامرغوبترین چوبها مانند صنوبر را به پانل‌هایی با قابلیت تحمل بارهای عظیم تبدیل کند. معماران اکنون در حال رقابت برای ساخت ساختمان‌های چندطبقه سازگارتر با محیط زیست هستند. در حال حاضر ساخت یک بلوک ۱۰ طبقه مسکونی با الوار تار عمودی در ملبورن استرالیا آغاز شد است.

با این حال مقرارت ساخت و ساز باعث محدود شدن سازه‌های چوبی شده است. در کشور روسیه این ساختمانها تا چهار طبقه، در کانادا تا شش طبقه و در آمریکا و چین تا حدود پنج طبقه اجازه ساخت دارند.

مناره مساجد نمایانگر هنر معماری اسلامی بوده و منجر به جذب نمازگزار و گردشگر می شود . از این رو معماران مسلمان سعی می کردند تا با رنگهای مختلف زیبا، با ادوات و وسایل مختلف آنها را تزیین کرده و به زیبایی مساجد بیفزایند.

در تاریخ و روایات آمده که حضرت محمد (ص) از بلال خواست مردم را به نماز فراخواند، پس بلال از بالاترین سطح مجاور مسجد شروع به اذان گفتن کرد. اولین مناره جهان اسلام به وسیله زیاد بن ابیه از عاملان معاویه در شهر بصره در سال ۴۵ هجری ساخته شد. از این رو ساخت مناره را به معاویه نسبت می دهند، اما همچنان میان مورخان اختلاف نظر وجود دارد . با توجه به اینکه ادیان دیگر اعم از مسیحیان و یهودیان برجها، کلیساها و معابدی داشتند که به سبک بیزانسیها تزئین می کردند، این مسئله عاملی شد تا مسلمانان نیز خواستار مناره شوند تا به واسطه آن هنر معماری اسلامی خود را به نمایش گذارند.

گفته می شود بر اساس این مسئله ولید بن عبدالملک خواست از این نوع برجها داشته باشد از این رو مسجد اموی دمشق را در سال ۹۶ هجری ساخت و برای آن مناره هایی قرار داد. برای اولین بار در دمشق مناره به شکل برجی مربع شکل بنا شد و به آن “مئذنه” مشتق از اذان به عنوان مکانی که از آن اذان گفته می شود، ساخته شد.

در برخی از کشورهای اسلامی از مناره به عنوان جایی برای اشاعه نور و روشنایی استفاده می کردند. که بیشتر در شمال آفریقا بود چرا که مناره از کلمه آتش و نور گرفته شده است. حتی برخی از ساکنان مراکش نیز به جای کلمه مئذنه از عساس به معنای مراقبت و نگهداری استفاده می کردند و مانند برجهای دیده بانی در آن کار نگهبانی و حفاظت را انجام می دادند چرا که ارتفاع بالاتر از سطح زمین به بیننده اجازه می داد تا امکان دورتر را بدون مانع ببیند.

اما در عین حال، مناره های اسلامی که ساخته می شد از زیبایی خاصی برخوردار بودند. از قدیمی ترین مناره های باقی مانده از دوران اسلامی مناره عیسی در دانشگاه اموی دمشق است که برجی مربع شکل با نقشهای زیبا آراسته شد. این مناره با سنگهای تراشیده شده تزیین شده است که با وجود حوادث روزگار و آتش سوزی دانشگاه بیشتر از یکبار همچنان باقی مانده است. ارتفاع این مناره ۴۸ متر است، ۵/۳۷ آن به شکل برج مربع شکل است که سر آن به شکل مخروطی است. این مناره تنها مناره ای است که به مناره سامراء شباهت دارد، برای ساخت این مناره حدود سه سال از سال ۲۳۴ تا ۲۳۷ هجری زمان صرف شد که نظیر آن در کشورهای اسلامی وجود ندارد.

نقش مناره ها زمانی پررنگ می شد که نمایانگر هنر معماری اسلامی بود و مسلمانان از آن به عنوان ارائه هنر معماری خود بهره می بردند، از این رو سعی می کردند تا با رنگهای مختلف زیبا، با ادوات و وسایل مختلف آنها را تزیین کرده و به زیبایی مساجد بیفزایند. بنابراین می توان گفت هر کشوری با توجه به رویکرد و نگاه خود به معماری در صدد بود تا معماری اسلامی را به نمایش بگذارد از این رو کشورهای اسلامی با توجه به هنر اصیل اسلامی خود و با توجه به فرهنگ و تمدن دیرینه ای که داشتند از این هنر بهره می بردند و با ادوات و وسایل خاص به تزئین آن اقدام می کردند.

به طوری که در برخی از کشورهای اسلامی در بالای برخی از مناره ها هلال ماه وجود دارد که جهت قبله را نشان می دهد و این مسئله به ویژه در شهرهای بزرگ در مسائل اجتماعی آنها تأثیر به سزایی دارد. به طوری که می توان گفت وجود مناره در مساجد منجر به جذب نمازگزار و گردشگر می شود.

عکاسى حاصل اکتشافات و تحقیقات افراد بسیارى در حوزه‌هاى

مختلف علمی است. اثرات شیمیایى نور از گذشته‌هاى نسبتاً دور

بر روى اجسام مختلف اعم از معدنى یا آلى شناخته شده بود و

حتى در قرون اولیه، یک معمار رومى به دیگران همواره توصیه

مى‌کرده که تابلوهاى خود را همیشه رو به سمت شمال بگذراند

تا اشعهٔ خورشید بر آنها نتابد. در قرن یازدهم حسن ابن هیثم

(دانشمند مسلمان اهل بصره) از اتاقک تاریک برای دیدن ستاره ها

و مطالعه خسوف و کسوف استفاده کرد که عبارت بود از جعبه یا

اتاقکی که فقط بر روی یکی از سطوح آن روزنه ای ریز تعبیه می شد

نور از روزنه عبور کرده تصویری نسبتاً واضح اما وارونه بر روی سطح

مقابل تشکیل می داد.

این وسیله طی جنگهای صلیبی به اروپا راه یافت لئوناردو داوینچی ضمن شرح خواص اتاقک تاریک آن را کامرا ابسکورا نامگذاری کرد و روزنه ریز آن راپین نامید. نقاشان صفحه ای را روی سطح مقابل روزنه نصب کرده تصویری که بر روی آن شکل گرفته بود ترسیم می کردند. آن تصویر بسیار واقعی و از پرسپکتیو صحیحی برخوردار بود در دههٔ سوم قرن هیجدهم دوربین نقش ابزراى کمکى در طراحى صحنه‌هاى معمارى را پیدا کرده بود و در همان سال‌ها، حساس بودن اصلاح نقره در برابر نور کشف شد.در سال ۱۵۵۰ ژرم کاردان روزنه اتاقک را به یک عدسی محدب مجهز کرد که تصویری واضح تر به دست آمد در قرن ۱۷ آیینه ۴۵ درجه بدان افزوده شد آیینه نور منعکس شده از موضوع را بر روی صفحه ای در داخل اتاقک می تاباند.

بعدها نوع کوچکتری از این اتاقکها به صورت تاشو ساخته شد که آن را بر روی میز یا محلی تخت قرار می دادند و عدسی آن را رو به موضوع می گرفتند. نور پس از عبور از عدسی به آیینه برخورد کرده آیینه تصویر را به صفحه شیشه ای مات می رساند. در یکی از روزهای سال ۱۷۲۷ در آزمایشگاه شولتز شیمیدان آلمانی بر روی کاغذی آغشته به نیترات نقره و آهک برگ درختی می افتد شولتز پس از مراجعه به آنجا می بیند که کاغذ مثل همیشه سیاه شده است وقتی برگ را از روی آن برمی دارد می بیند محلی که برگ بر روی آن قرار گرفته بود سیاه نشده او می فهمد که برگ درخت مانع رسیدن نور به آن قسمت شده این واقعه باعث آغاز فعالیتهایی برای شناسایی مواد حساس به نور شد.

پس از چند سال (ویلیام هنری فوکس تالبوت) با تهیه تصویر نگاتیو در ابعاد کوچکتر بزرگسازی تصویر در به دست آوردن تصویر مثبت دو مرحله اصلی را در ظهور عکس تکمیل کرد. یکی از این تصاویر پنجره ای با شیشه های کوچک بود که او این روش را کالوتیپ نامید (ژوزف ولویی) پیش از این عکاسان برای عکسبرداری از دوربین های عظیمی استفاده می کردند مثل(ماموت کامرا) برای عکسبرداری از یک واگن قطار که ۱۱ نفر خدمه داشت. اما با اختراع تالبوت فیلمها در اندازه کوچکتر ساخته شدند. کار با روش بزرگسازی تصویرهای بزرگتر چاپ شدند یکی از عبارات تالبوت این است که :‌یک شعاع نورخورشید ، یک درخت بلوط خشک شده یا یک سنگ پوشیده از خزه می توانند یک رشته افکار و احساسات و تصورات با شکوه را بیدار کنند.

تا این زمان هنوز دوربین‌هاى سنگین شیشه‌اى رایج بودند و عکاسى براى همگان میسر نبود. در سال ۱۸۸۸ م ایستمن دوربین سبک و ارزان و سادهٔ کداک را به بازار عرضه کرد که در آن به اندازهٔ ۱۰ عکس، فیلم وجود داشت و بعد دوربین ساده‌اى براى بچه‌ها ساخت. شعار وى چنین بود:

”تکمه را فشار دهید، باقى کار با ما!“

و رؤیاى او به این ترتیب به وقوع پیوست. ابداعات او انقلابى در عرصهٔ همگانى شدن عکاسى بوجود آورد.همزمان با این تلاش‌ها و تجارب در زمینهٔ عکاسى سیاه و سفید، تلاش‌هایى نیز براى عکاسى رنگى انجام شد ولى با موفقیت همراه نبود. تا ‌آنکه ثابت شد که تمامى رنگ‌ها از ترکیب سه شعاع نورى قرمز، سبز و آبى به دست مى‌آیند و این مسأله راهگشاى اختراع عکاسى رنگى شد. فیلمهای رنگی ساخته شده فلاش های عکاسی به وجود آمد زمان عکسبرداری کوتاه شد عکاسی در عرصه های گوناگون زندگی حضور یافت و جایگاه بسیار مستحکمی در تحقیقات علمی و ثبت وقایع مستند پیدا کرد.

آغاز عکاسى در ایران به دوران قاجار و سلطنت ناصرالدین‌شاه باز مى‌گردد. از

عکس‌هاى موجود از این دوران مى‌توان به راه و رسم زندگى سنتى آن زمان پى برد و

تصاویرى که از ابنیه و عمارات آن دوران به‌جا مانده براى مطالعات تاریخى قرن نوزدهم

ایران ارزشى مستند دارد و در ضمن اطلاعاتى از نظام حکومتى دولت قاجار و سلسله مراتب

آن براى ما به تصویر مى‌کشد. در دوران قاجار پادشاهان یکى بعد از دیگرى تلاش کرده‌اند

که از طریق توسعهٔ مبادلات فرهنگى و اقتصادى

با غرب، کشور را از حالت انزوا بیرون آوردند

عکاسان ایران در آن روزگار از سه گروع عمده تشکیل مى‌شدند:

یک گروه عکاسانى بودند که کار تحقیق دربارهٔ تفاوت‌هاى فرهنگى و طبیعى اقوام مختلف را برعهده داشتند و به مؤسسات کاو‌ش‌هاى علمى و جغرافیایى اروپا تعلق داشتند. گروه دوم عکاسان بومى بودند که کشفیات جدید فنى را براى سرگرمى و بدون هدف مشخصى تجربه مى‌کردند و سومین گروه عکاسان حرفه‌اى بودند که از راه فروش عکس کسب درآمد مى‌کردند

آن‌چه از یادداشت‌هاى شخصى ناصرالدین‌شاه بدست‌ آمده نشانگر آن است که وى با روش‌هاى علمى و فنى عکاسى و طرز کار دوربین‌هاى مختلف آشنا بوده است و اغلب از دوربین‌هاى بزرگ با سه پایه استفاده مى‌کرده است. قدیمى‌ترین عکس‌هاى ناصرالدین‌شاه عبارتست از پرتره‌اى که از خودش گرفته و پرتره‌اى تمام رخ از مادرش

در اواسط سلطنت ناصرالدین‌شاه (۱۲۹۰-۱۳۰۰ هجرى قمری)، پس از سفر دوم شاه به فرنگ، بعضى همراهان شاه مختصر اطلاعاتى راجع به عکاسى بدست آوردند

تمایل واقعى شاه به ترویج عکاسى در ایران کاملاً بدیهى است. در آن دوران تعدادى از محصلان مستعد دارالفنون براى کسب مهارت‌هاى فنى و اطلاعات هنرى به اروپا اعزام شدند، دوربین‌هاى عکاسى تنها در دسترس درباریان خاص که آشنا به فن عکاسى بودند و بیشتر آنها لقب عکاس‌باشى داشتند قرار مى‌گرفت. از عکاسان دربار مى‌توان از عبدالله میرزا قاجار نام برد. وى از دانش‌آموختگان دارالفنون بود و عکاسى را در فرانسه فرا گرفت. او در آموزش عکاسى حرفه‌اى در ایران نقش مؤثرى برعهده داشت.

در همان دورانى که ایرانیان سرگرم آموختن عکاسى بودند، خارجیان مقیم ایران و سیاحان، مشغول عکاسى از فضاى شگفت‌انگیز پیرامونشان بودند. برجسته‌ترین و پرکارترین عکاس حرفه‌اى ایران در پایان قرن نوزدهم، “آنتوان سوریوگین” بود که سراسر ایران را زیر پا نهاد و از مردم، مناظر، معمارى و اشیاء عکس‌هاى زیادى گرفت.

با آغاز مشروطیت مردم تمایل داشتند چهرهٔ رهبران خود را مشاهده نمایند و رواج این‌گونه عکس‌ها مصداق این تمایل است. به‌تدریج ثبت چهره‌هاى معروف گسترش یافت. و با ایجاد تحولات مختلف، عکس از انحصار دربار خارج شد و موضوعات اجتماعى و واقعى موضوع عکاسى قرار گرفت و همچنین زمینه براى عکاسى مطبوعاتى فراهم شد. از ۱۳۲۷ تا ۱۳۳۲ هـ . ش مطبوعات فعالیت وسیع‌ترى یافتند و کاربرد عکس بیشتر شد و تحولات اساسى در عکس‌ها ظاهر شد. عکس‌هاى این دوران بسیار برجسته و متفاوت است. با کودتاى ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ هـ . ش مطبوعات مجدداً دچار رکود و رخوت شد و عکاسى در حاشیه قرار گرفت. عکس‌هاى دههٔ ۳۰ و ۴۰ بیشتر جنبهٔ تبلیغاتى و رسمى داشتند.

در اواخر دههٔ ۴۰ به‌دلیل ظهور و گسترش گرایشات هنرى و پیچیده شدن مبارزات سیاسی، به‌تدریج فضاى جدیدى بوجود آمد که عکاسى را نیز متأثر ساخت بعد از این دوران با پیشرفت تجهیزات عکاسى و گسترش فعالیت مطبوعات،پا به دوران معاصر میگذاریم و عکس به عنصرى مهم و تأثیرگذارتبدیل میشود

کانسپت طراحی کتابخانه دائگو برگرفته از یک حرکت ساده مثل باز کردن صفحات یک کتاب می باشد.

معماران: Ghirardelli Architetti
محل سکونت: دائگو کره جنوبی،
رهبر پروژه: Giancarlo Ghirardelli (معمار)
تیم: Delphine Chouaib (معمار)
سازمانهای همکار: لورا Alesiani (مهندس)، ماریو لا Mattina (معمار)، فردیناندو Savio فلورس (معمار)، والنتینا Bove (بارگزاری)
پروژه سال: ۲۰۱۲

کانسپت : باز کردن صفحات یک کتاب

یک حرکت ساده مثل باز کردن صفحات یک کتاب الهام بخش برای Chirardelli Architetti   در طرح پیشنهادی خود برای شرکت در مسابقه کتابخانه عمومی Gosan  دائگو شد.

کتابخانه از طریق فعالیت ها و فضاهای جذاب که در دسترس قرار می دهد فرد را از ماسم روزانه جدا می کند.

معماران این کتابخانه می گویند که تصور باز کردن یک کتاب بزرگ منجر به خلق این کتابخانه با فضاهای پر از دانش و ابزار گردید.

در مسیر طولانی پارک به سمت جنوب درختان یکی پس از دیگری بین این صفحات بزرگ سفید که شبیه صفحات یک کتاب بزرگ هستند اجرا شده اند که یک تنظیم خاصی را به معماری این بنا می دهند.

حجم بالای صفحات اجرا شده در طول مسیر برای فیلتر کردن نور اتمسفر درست مثل برگ های یک درخت عمل می کند.

این پارک با درختان آن در کنار جاده اصلی Dalgubeol  نقش بسیار مهمی را برای رسیدن به ورودی اصلی کتابخانه بازی می کند.

یک مسیر چوبی از کنا جاده اصلی به آرامی بالا می رود و یک گذرگاه طاقدار برای باغ کتابخانه می سازد و با کمی خم آرام به سطح مرز جنوبی باغ می رسد.

در طول مسیر درختان کاشته شده به صفحات بزرگ سفیده از بتن پیش ساخته را جلا می دهند و همچنین به عنوان یک حفاظت کننده از ساختمان عمل می کند.

مجموعه های ادبی را می توان در طبقات فوقانی پیدا کرد.

یک پنجره شفاف بزرگ در مسیر رسیدن به ورودی اصلی ساختمان قرار دارد، که کشیدگی مسیر از شمال به جنوب را نشان می دهد.

در طول مسیر یک فضای بزرگ خالی عمودی مرکزی وجود دارد که به چهار سطح ساختمان متصل است.

یک ارتباط مستقیم از باغ به زیرزمین وجود دارد که بطور مستقل دسترسی به اتاق های چند منظوره ،کلاس های درسی و فرهنگی و یک فضای کوچک برای قهوه خوردن را فراهم می کند.

در طبقه اول اتاق کودکان و فضاهای مربوط به خواندن روزنامه  و مجلات و اتاق های دیجیتال قرار دارد و به راحتی با بقیه مرکز فرهنگی متصل است.

در طبقه دوم نیز با توجه به اینکه اتاقهای مطالعه و مطالعات جمعی در آن جا قرار دارد نور به خوبی دیده می شود.دیوارهای اطراف این طبقه با رنگ های مات پوشیده شده و مجموعه انبوه کتاب در قفسه های بزرگ در این طبقه وجود دارد .

کانسپت – ایده- خلاقیت :

کانسپت ها از این نظر که تفکراتی حاصل از ادراک ما هستند تشابه زیادی با ایده ها دارند. با این تفاوت که کانسپت ها دارای یک ویژگی خاص خود هستند و آن این که این تفکرات معطوف به راه های گردآوری چند عنصر و ویژگی در یک کل هستند.

در معماری کانسپت همچنین تعیین کننده چگونگی تاثیرگذاری جنبه های مختلف نیازمندی های بنا بر طراحی و ساخت آن از طریق اجتماع در یک اندیشه خاص است. کانسپت در معماری موضعی هدفمند است. نتیجه تلاش متمرکز و خلاقانه در یکپارچه کردن عناصری به ظاهر نامتشابه کانسپچوال،به مضمون کانسپت،وسعت بیشتری می دهد و موارد بیش تری را در آن می گنجاند و در نهایت تصاویر بیش تری از پروژه پیش چشم می نهد. سناریوی کانسپچوال می تواند مشخص کند که چگونه تمام ایده های با اهمیت می توانند به شکل مفصل تری به رشته تحریر درآیند.

فرانک لوید رایت: چرا نمی توان معبدی ساخت،حساس تر از احساس و نه فقط برای خود که برای انسان،متناسب کاربری های او، به عنوان جایی برای آشنایی و برای این که انسان به خاطر خدایش هم که شده به خدا بنگرد، یک ملاقات خانه و جایی برای گذراندن اوقات خویش،پس می توان فضایی زیبا و متناسب با این منظور آفرید و با همین حس آن را آراست.

– طراحی خلاقانه (از کانسپت تا طرح معماری)

معماری در عصر ما دارای صور گوناگون است. گاهی فرم های مینی مال می تواند به زیباترین حالت پاسخگوی عملکرد مناسب باشد. برای این که بتوانیم به ایده هایمان فرم دلخواه را بدهیم بهتر است از همان ابتدا با فرم های ساده شروع کنیم.

نوآوری یک رخداد است، یک جور حادثه که بعد از اتفاق افتادن می توان در مورد آن گفتگو کرد. این یعنی غیر قابل پیش بینی بودن و خلاقیت در هنر همانن دیگر رشته ها نیازمند ازمیان برداشتن عادات ذهنی و فکری و ترک ایده های کسب شده است.اما می توان  پروسه ای که منجر به کسب تجربیات شده و آن چه در ذهن می پرورد را به صورت ایده ای خلاقانه درآورد و بر اساس تجربه آموزش داد. کار هنرمند آفرینش است. پس خلق کردن از اصول کار اوست.

تادائو آندو:خلاقیت، حقیقت کل زندگی را شامل می گردد و به وسیله ابزارهایی از شهود بیان می گردد که فراسوی منطق و آن چیزهایی است که زبان های دیگر قادر به ابزار آن هستند.

– انواع کانسپت :

۱- کانسپت برنامه ای (  ( Programmatic

همه کانسپت های تصویرگر در جوهر نماد فعالیت درون ساختمان نیستند. کانسپت ها می توانند حول مسائل عملکردی تری شکل بگیرند. در حالی که توانایی حل صورت مسئله های کارفرما مایه مباهات بسیاری از معماران است. اما در حقیقت عده کمی هستند که می توانند نگرشی عملکردی همراه با خلاقیت به حل این صورت مئله داشته باشند و اغلب هنگام ارئه راه حل های خلاقانه به مسائل ابتدائی توجه می کنند.

۲- کانسپت جوهری (Essences)

جوهرها ها در واقع چکیده و متمرکز شده ی جنبه های مختلف مسائل پیچیده و بازتابنده ی اندیشه های درونی این جنبه ها هستند.

۳- کانسپت استعاری (Metaphores and Similes )

استعارات، مانند مقایسه ها، به آشکار کردن روابط بین اشیا می پردازند با این تفاوت که این روابط بیش تر انتزاعی هستند تا عینی. در واقع تشبیهات، استعاراتی هستند که از واژه هایی چون مانند و همانند برای بیان این روابط استفاده می کنند. تشبیهات و استعارت تشخیص امکان ارتباط میان الگو هاست ، مقایسه ها روابط عینی را مد نظر قرار می دهند.

۴- کانسپت قیاسی (Avalogies)

از پنج گونه ذکر شده، مقایسه احتمالا متداول ترین راه شکل دادن کانسپت هاست. مقایسه روابط عینی موجود بین اشیا را آشکار می کند. اگر موضوعی حضور تمام ویژگی های مورد نظر را در خودش داشته باشد آنگاه می تواند به عنوان الگویی برای طراحی پرژه در نظر گرفته شود. تا قبل از ظهور مکتب مدرن چه معماران و چه شهرسازان تصور می کردند که همه شاهکارهای معماری در شهر به وجود آمده اند وظیفه معمار در این میان این بود که دریابد کدام بنای قدیمی می تواند الگویی مناسب برای پروژه در حال طراحی باشد.

۵- کانسپت ایده آل گرا

بر خلاف انواع قبلی کانسپت ها که در آنها معمار می بایست به درون پروژه های مشابه بنگرد تا کانسپت مناسب را پیدا کند، در این نوع خود معمار مفهومی جدید را به درون پروژه می برد. اگر این کانسپت او انتخاب صحیحی باشد به خاطر تنوعش مورد تحسین قرار می گیرد و اگر این چنین نباشد به خاطر این پیش فرض غلط صلاحیت و شایستگی او زیر سوال خواهد رفت. ایده آل ها در واقع نماینده نهایت اهداف و رویاهای یک معمار هستند.

چکیده :

تصورات ، ایده ها ، کانسپت ها و سناریوهای کاسپچوال در مجموعه را می سازند که می تواند یکی از مبانی مهم در طراحی معماری باشد. کانسپت ها عناصر مختلف طراحی را در یک کل منجسم گرد هم می آورند و معماران را قادر می سازند که با هدایت منابع و توانایی های خود آنها را در طراحی جنبه های مهم یک پروژه به کار گیرند. سناریوهای کاسپچوال خود مجموعه ای از چند کانسپت قابل قبول هستند که می توانند برای تشریح و ارائه نظرات بین معمار با کارفرما و همچنین معمار با خودش به کار گرفته شوند. شایستگی و مناسب بودن یک کانسپت از عوامل اساسی به شمار می آید.

بدون وجود پروسه در طراحی، نقد آن ممکن است به طور کلی پنج کانسپت وجود داشته باشد : مقایسه (یا روابط عینی)، استعاره (یا روابط انتزاعی )،جوهره (یا جنبه های ذاتی)، برنامه ای (یا پاسخ عملکردی)، ایده آل (یا ارزش های خارجی).

مهمترین نکته ای که باید بدانیم این است که جست و جو برای کانسپت های مناسب و به کارگیری آنها در طراحی معماری همواره به خلق معماری خوبی کمک خاهد کرد.

منبع

نام کتاب : آموزش طرح معماری (۱) (ازکانسپت تا فرم و فضا)

طراح و مولف :آرتور امید آذری

کانسپت- ایده – خلاقیت :

هماهنگی و تعامل بین ذهن و دست یک معمار مقوله ای بس مهم و تعیین کننده در کیفیت معماری است. معماری یک رشته صرفاٌ تئوریک و یا صرفاً عملی نمی باشد و نمی توان تفکیکی بین این ۲ قائل شد. شناسایی بین مسیر بین “ذهن” و “کالبد” و تعیین نقطه تقاطع این دو ، از مهمترین مراحل فرآیند طراحی است که مفهومی به نام کانسپت را در بر می گیرد. کانسپت به عنوان نقطه عطفی از فرآیند طراحی معماری است که در سراسر عمر اثر معماری همراه آن بوده و عناصر مختلف طراحی را در یک کل منسجم، گرد هم می آورد. تعداد ایده در یک طرح به معمار این امکان را می دهد که از چندین کانسپت مستقل یا مکمل برای ارائه طرح استفاده کند.

منبع

نام کتاب: خلاقیت در فرآیند طراحی معماری

مولف : علی خیابانیان

ویلای ابلیس با کانسپت چشم فراماسونر

عکس هایی از ویلای جدید نائومی کمبل مدل معروف سیاهپوست جاماییکایی در جزیره ای در ترکیه که از بالا به شکل چشم جهان بین یکی از نماد های فراماسونری می باشد.

طراحی معماری پارکینگ ساحل میامی از زاها حدید

زاها حدید معمار افسانه ای در یک بخش از معماری ، طراحی پارکینگ برای ساحل میامی در میان دیگر پروژه های ساخته شده توسط معماران محبوب ازجمله فرانک گری ، انریکه نورتون و دی مورن با ساختارهای بتنی و شیشه ای خود ، آخرین است . ساختار با حرکت مارپیچی خود در منطقه پارک کالینز در شمال شرق ساحل جنوبی در همسایگی خانه باله ، موزه باس ، کتابخانه شهر و همچنین هتل های لوکس W and Setai قرار خواهد گرفت . پارکینگ های ساحل میامی توجه رسانه ها را درسراسر جهان جلب کرده و به یک جاذبه توریستی تبدیل شده است .

هتل تازه تاسیس و مجلل درویشی در هفته گردشگری افتتاح شد. این هتل که در بسیاری از بخشهای معماری آن، المان های عربی به کار رفته، به گفته سرمایه گذار هتل، از طراحی نئوکلاسیک استفاده شده است که هم کلاسیک است و هم مدرن بنابراین وی معتقد است که این هتل عربی نیست.

در نشستی که با حضور کارشناسان حوزه های مختلف از سوی انجمن مفاخر معماری  در موزه امام علی برگزار شد موضوع حافظه تاریخی تهران مورد بحث و بررسی قرار گرفت.«آلبرت کوچویی»، نماینده ای از هموطنان آشوری نیز به بحث درباره حافظه تاریخی پرداخت و ضمن خواندن یاداشتی،برای یادآوری گوشه ای از حافظه تاریخی ایران زمین درباره آن نسل از هموطنان آشوری سخن گفت که کامیون دار بودند، جاده های این مرز و بوم را در نوردیده اند و به رغم تأثیر مثبتی که در جامعه داشتند یادی از آنها در حافظه تاریخی باقی نمانده است.

کوچویی در این نشست گفت: «نخستین بار است که در جمع غیر آشوری ها سخن می گویم اما همواره خودم را یک ایرانی و متعلق به این سرزمین دانسته ام.»

او در ادامه سخنانش چنین گفت: «جنگ جهانی دوم بهانه ای شد برای حمل و نقل ادوات جنگی از گوشه ای از این میهن به گوشه ای دیگر از آن. در این میان عده ای جان برکف برای ایجاد زمینه های لازم برای این حمل و نقل ها پیشتاز شدند. اینها آشوری ها بودند. ایجاد حمل و نقل که مرکزیتش در تهران بود باعث شده بود بسیاری از ایرانی هایی که به عراق گریخته بودند به ایران بازگشتند و می بینیم در هموطنان در غرب چون کرمانشاه و ارومیه مسکن گزیدند.»

این هموطن آشوری، آن نسل از آشوری ها را به گیلگمیش هایی تشبیه کرد که به دنبال آب زندگانی جاوید بودند و گفت: «تصور می کنم این کامیون داران و شاگردانشان چون گیلگمیش بودند. حافظه تاریخی تهران لااقل به خاطر دارد آنها به اجبار نان و جسارتشان به گیلگمیش هایی بدل شدند که چیزی از آنها در حافظه تاریخی مکتوب ایران نیست.»