برند ساختمانی آرتور » سهراب سپهری

سهراب سپهری در ۱۵ مهرماه ۱۳۰۷ در کاشان چشم به جهان گشود
سهراب سپهری نقاش صاحب نامی است که نقاشی را پیش ازشعر آموخته است

دستمایه اصلی کارهای سپهری اشکال ساده شده طبیعت است.

حتی یک خط راست . این ساده ترین وسیله بیانی در نقاشی – اغلب در کارهای سپهری طوری ترسیم شده است یا افق فراخ کویر را به یاد آورد و یا راستای درختی سر به آسمان نهاده را.

نقاشی های سپهری اغلب مثل شعرهایش است که ازلحظه تصویر خیال برداشته است . در واقع او خواسته است لحظه های زندگی را ثبت کند مثل زندگی که سالها در لابلای درختان یک دره در جریان است.

چه در نقاشی چه در شعرهای او خاک وجود دارد او عاشق خاک است عاشق زندگی است.شعر و نقاشی سهراب پر از مفهوم زندگی است

پشت هیچستانم

پشت هیچستان جایی است ،

پشت هیچستان رگهای هوا،پر قاصدهایی است

که خبر می آورند…

هفت دوره نقاشی او چنین است:

۱-طرح ها و اتودها: در این دوره پیوسته مداد یا ماژیک را پیوسته از پایین به بالا می کشیده است وبه ندرت دیده می شود که طرح از سمت راست یا چپ شروع شود.

۲-گواش روی کاغذ: در این نوع نقاشی سپهری با مرکب،خط ها را خیس ودو رنگ می کرده است.او در این مرحله متمایل به نقاشی از طبیعت بی جان بوده ا ست.

۳-رنگ روغن روی فیبر:کمترین دوره کاری اوست.

۴-آبرنگ روی کاغذ:در این دوره کاری اش ،با اینکه فضاها محو و مبهم است ،با این وجود همه آبرنگ های روی کاغذش را امضا کرده است.

۵-رنگ ر وغن روی بوم :این دوره از کارهای امو معروف است به کارهای ماژیکی،شادترین رنگ های زندگش سهراب.

۶-آکریلیک روی بوم:سپهری در این دوره متمایل به کوبیسم است.

۷-آکریلیک روی کاغذ:این دوره معروف است به دوره کارهای مکعبی.در ادامه همان آکریلیک روی بوم است با این تفاوت که رنگ مکعب ها،با این که روی هم،در پس زمینه خاکستری،قرار گرفته اند،رنگ ها هم راخراب نکرده اند.

او مدتی در طرح ها و نقاشی ها ،ساده وطبیعی کار کرده ، مدتی به فرا واقعیت تمایل پیدا کرده است وحتی تجربه هایی از کوبیسم را در چند مکعب سازی از خود نشان داده است.