متولد ژوئن ۱۹۵۱ در والنسیای اسپانیا است. کالاتراوا یک نام اشرافی است که از شوالیه های قرون وسطایی گرفته شده است.خانواده کالاتراوا دارای صنعت کشاورزی وسیعی بودند که این امر در زمان دیکتاتوری ژنرال فرانکو بسیار نادر بود .نتیجه این که از وضع مالی خوبی برخوردار بودند.کالاتراوا دوران ابتدایی را در والنسیا گذراند و موقعی که ۸ سال داشت به مدرسه هنر و صنعت وارد شد.در آنجا مهارتهای فرم کشیدن و نقاشی کردن را یاد گرفت .
اوتحصیلاتش را از رشته هنر در دانشگاه والنسیا شروع کرد ولی بعد از یک سال به معماری تغییر رشته و در همان دانشگاه تا سطح کارشناسی ارشد گرایش طراحی شهری ادامه داد سانتیاگو کالاتراوا سپس به دانشگاه صنعتی زوریخ (ETH) رفت و شروع به آموختن سازه کرد و تا سطح دکتری سازه پیش رفت.رساله دکتری اوبا عنوان … قابلیت خم شدگی سازه های فضایی … بود. در ۱۹۸۱ اولین دفتر معماری و مهندسی خود را در زوریخ افتتاح کرد. از اولین پروژه های سانتیاگو کالاتراوا ایستگاه قطار و کارخانه ای در سوئیس هستند. موفقیت او در فعالیت های معماری به گونه ای بود که پس از ۷ سال دومین دفترش در پاریس شروع به کار کرد. توانایی و احاطه وی در مسایل فنی و سازه ای در تمام آثار او مشهود است و با توجه به چنین ویژگی هایی بدون شک می توان او را بزرگترین طراح معاصر «پل» نامید. تعداد پل هایی که او تاکنون طراحی کرده و ساخته شده اند بیش از ۳۳ دهنه است. کالاتراوا پیش از این نیز سابقه همکاری با کمیته برگزاری المپیک را داشته است. طراحی برج مخابراتی و پلی مخصوص عابران پیاده در دهکده بازی های المپیک بارسلونا محصول همین همکاری است. از جمله بزرگترین پروژه های در دست انجام توسط وی می توان به طراحی مرکز هنر و علم والنسیا ، ایستگاه مترو مرکز تجارت جهانی نیویورک و بزرگترین برج آپارتمانی اروپا در مالموی سوئد نام برد
از پروژه های اجرا شده کالاتراوا می توان از توسعه موزه هنر میلواکی (Milwaukee) ، پل معلق Sundial ، کالیف ( Calif ) و استادیوم المپیک تابستانی ۲۰۰۴ آتن نام برد. همچنین کالاتراوا در حال طراحی مرکز حمل و نقل مرکز تجارت جهانی “WTC”و برج “Turning Torso” سوئد است.
فرم های کالاتراوا با عنوان “elemental and lyrical” خوانده می شود که شاید بتوان آن را در فارسی به “خالص و موسیقیایی” تعبیر کرد.
سانتیگو کالاتراوا ، مهندس معمار هنرمند ، کسی که بلند پروازیهای شاعرانه ساختمانها و پل هایش کوله باری از تحسین بین المللی را به همراه داشته است . در دوم دسامبر امسال منتخب هیئت AIA جهت دریافت مدال طلا شد . این مدال بزرگترین افتخار این موسسه است که به شخصی اعطا می شود . کالاتراوا این هدیه را به همراه مدال از موسسه معماری آمریکا در یازدهم فوریه ۲۰۰۵ در محل ساختمان موزه بین المللی در واشنگتن DC دریافت داشته که این خود تاکیدی بر هنر معماری وی می باشد . کالاتراوا پس از نشست هیئت AIA گفت وقتی این خبر در زوریخ و از طرف مدیر ایوژنس هاپکینز به من رسید گفتم: ” شگفت آور است. متشکرم. من خیلی احساس افتخار می کنم” و در هنگام دریافت جایزه گفت: “من سعی خواهم کرد در این سطح افتخار برای باقیمانده ی مسیر زندگی ام بمانم و به شما و به کارم افتخار می کنم.”
در هر حال معماری وی الهام بخش و بیان کننده انرژی روح انسان و توسعه تخیل بشری است که ما را دلشاد و شگفت زده کرده و کار او که به شکل تندیسی با ساختار دینامیک که نشاندهنده روح انسانی در خلق محیطی برای زندگی ، بازی و کار ماست. یکی از موفقیت های کالاتراوا پیشینه آکادمیک وی بود. او به زبان های اسپانیایی ،انگلیسی ،،فرانسه و آلمانی به روانی صبحت می کرد و مرزهای بین معماری ، هنر و مهندسی را میگذراند.کالاتراوا یک چهره معروف و راهنمای نسلی است که معماری جهان رامشهور نمود.
خانه نزدیک سواحل «زوریخ-سـی» هم خانه و هم دفتر کار اوست، که خصوصیات و مراحل کاری او را به خوبی نشان می دهد. این خانه سنگی علی رغم وجود تعدادی از مجسمه های او در محوطه چمن کاری، نشان دهنده طبقه متوسط جامعه است.یک ملاقات کننده ممکن است نتیجه بگیرد که این خانه نه خانه یک مهندس معمار که خانه یک مجسمه ساز یا نقاش است.اگر طرح ها یا ماکتهای معمارانه کمی در خانه وجود داشته باشد، مجسمه ها در همه جای خانه دیده می شوند. وی می گوید« گاهی ترکیب های هنری مجسمه دار ایجاد می کنم که اگر دوست دارید ، می توانید آنها را مجسمه بنامید».«آنها بر اساس عقاید خیلی شخصی هستند.مانند فیلینی یاکوروساوا که قبل از فیلمسازی نقاشی می کردند، من مجسمه می سازم. »
سانتیاگو کالاتراوا و ساخت پل ها:
کالاتروا این بومی اهل والنسیای اسپانیا ،کسی که با گذشته غنی معماری قرون وسطی ای که به او به ارث رسیده ، در واقع آموزاننده رسمی آن دوران می باشد . او در زمان نوجوانی وقتی که اسپانیا در دیکتاتوری به سر می برد برای آسایش از محدودیت سفر کرد و این مسئله به او اجازه داد که مطالعاتش را در پاریس و سوئیس همچون یک بورسیه ادامه دهد . او فوق لیسانس خود را از والنسیا و دکترا را از ETH زوریخ دریافت کرد .کالاتراوا نخستین دفتر خود را در زوریخ تاسیس کرد که خیلی زود تحسین همگان را در طراحی پل برانگیخت . او کار خود را با طراحی پل باخ درودا و در سال ۱۹۸۴ برای بازیهای المپیک بارسلونا شروع کرد . از جمله شاهکارهای او در پل سازی ، پل زیبای آلامیلو در سال ۱۹۹۲ و پل بیلبائو در سال ۱۹۹۷ و پل آلامدا در سال ۱۹۹۵ می باشد . تاسیس دومین دفتر وی در پاریس در سال ۱۹۸۹ همزمان با طراحی ایستگاه فرودگاه لیون بود که در سال ۱۹۹۴ تکمیل و به بهره برداری رسید . همزمان با این کار او عمارت BCE را در تورنتو طراحی کرد . سومین دفتر او در والنسیا در سال ۱۹۹۱ با شروع کار برروی شهرک علم و هنر که یک مجموعه کامل فرهنگی است تاسیس شده است .
خلاقیت هنری به همراه رعایت تکنیکهای طراحی از عناصر شاخص کارهای این هنرمند معمار می باشد که می تواند به عنوان سرمشقی برای هنرمندان کشور عزیزمان ایران مطرح شود که الهام از طبیعت ، رعایت نکات علمی ، استفاده از پیشینه تاریخی و در یک کلمه فرهنگ بومی گذشته چگونه توانسته است در خلق آثاری فوق العاده به یک هنرمند در گوشه ای دیگر از گیتی ، نوید بخش و الهام دهنده باشد. سانتیاگو کالاتراوا ، شخصیتی که بیشتر به واسطه فعالیتهای معماری اش شهرت یافته است ، به هنر به عنوان انگیزه و محرکی برای خلق آثارش می نگرد . شیفتگی و تمایل وی به هنر در طی سالها را می توان در تعداد مبهوت کننده طراحی ها و مجسمه هایش تا به امروز ، درک کرد .در طی ۲۰ سال گذشته ، وی بیش از ۶۵۰۰۰ اسکیس و طراحی در آرشیوش جمع آوری کرده است . کالاتراوا بیان می کند که گوناگونی و تنوع در طراحی هایش منعکس کننده اهمیتی است که وی به هر جزء می دهد ، به گونه ای که حتی اندازه و کیفیت کاغذ ، ایجاد کننده یک گفتگو میان خود و طراحی است .
اسکیسهای اولیه کالاتراوا چندان حال و هوای معماری را ندارند ، تنها در مراحل اصلی طراحیست که واقع گرایی این اسکیس ها نمود می یابد . به هر حال وی از همان ابتدا که به دنبال بیانی هنری است ، نوع تفکر واقع بینی را نیز کنار نمی گذارد .همچنین کالاتراوا چندین هزار طراحی از بدن انسان دارد که اکثر آنها بدون آنکه از روی مدلی خاص کشیده شده باشند ، تصوری ترسیم شده اند . شیفتگی شدید او به این زمینه در پرتره ها ، پیکرهای فردی و جمعی و پیکره هایی که تکامل یافته و در یک پروسه طراحی معماری دخیل شده اند ، بازتاب می یابد. تعدادی دیگر از طرحهای وی شامل مجاورتی از مکعب ها و بدن انسان در حالت های مختلف هستند . برجسته ترین این نوع آثار ، تنشی پویاست که در نزدیک شدن پیکر یک دونده و تعدادی مکعب حاصل شده است .کالاتراوا خود را یک طراح نمی داند .طراحی با کارش آمیخته شده و آنرا راهی دیگر برای کسب پتانسیل ایده هایی بر می شمرد که او را مجذوب می کنند .میزهای او از پویاترین طرح های مبلمان هستند .
تعداد قابل ملاحظه ای از اسکیس ها ، نمونه های اولیه و میزهای ساخته شده وی بر پایه پیکر انسانی است که زانوها ، بازوان و یا سر ، شیشه ای را در بالا تحمل می کنند .این ترسیمات در واقع مجسمه هایی هستند که با سطح صافی که بر روی آنها قرار گرفته تغییر شکل عملکردی یافته اند ، به گونه ای که به جزئی اصلی از کل فرم تبدیل شده اند .طرح ها و مجسمه های او را می بایست به عنوان کارهایی هنری در اصالت خودیش نگریست . در عین حال ، در اولین گام ها از پروسه خلاقیت کالاتراوا ، آنها یک لابراتوار یا فضایی برای رشد و جهت گیری کانسپت ها شکل می دهند ، تا وسیله ای شود برای روح بخشیدن به افکار و تجزیه وترکیب فرمها . این لابراتوار مخزنی را از ایده های گوناگون فراهم می آورد که از گفتگوی با طبیعت و با فرمهای آشکار در تاریخ هنر و معماری ناشی می شود . در اینجا خاطرات گذشته با تصوراتی از دنیای آینده آمیخته می شوند – ترکیبی از علم مهندسی ، ریاضیات ، طراحی به خودی خود و پاسخ سازه بویژه به نیازهای عملکردی.
سبک کاری سانتیاگو کالاتراوا:
کارهای کالاتراوا بیشتر مانوس و الهام گرفته از طبیعت و در خیلی موارد متاثر از اندامها و ارگونومی بدن انسان است. با این حال تشابهات زیادی هم به سبک اکوتک دارد که در زیر در مورد این سبک توضیحاتی ارائه شده است.
اصل طراحی در این سبک بر این اصل استوار است که ساختمان ، جزئی کوچک از طبیعت پیرامونی است و باید به عنوان بخشی از اکوسیستم عمل کند و در چرخه حیات قرار گیرد . معماری اکوتک ، طراحی است مردمی و لذا کیفیت فضاهای داخلی ساختمان اهمیت ویژه ای می یابند. حال این سئوال مطرح است که کیفیت خوب چگونه حاصل می آید ؟ بدون تردید کیفیت مطلوب بدون توجه به طبیعت ، نورگیری مناسب فضاها و تهویه مطبوع فراهم نمی آید . در ضمن از آنجا که پایداری و ماندگاری خود ساختمان به عنوان یک پدیده مد نظر است ، لذا ساختن با کیفیت بالا و استفاده از مصالحی با قابلیت ماندگاری طولانی نیز باید در نظر گرفته شود.رسیدن به چنین شرایطی با استفاده از مدیریت کارآمد و به کار گیری آخرین تکنولوژی ها صورت می گیرد . دستیابی به استانداردهای بالای کیفیت ، امنیت و آسایش که در واقع سلامت انسان ها را تأمین می کند از مهمترین اهداف معماری اکوتک است . در ضمن این نکته را نباید نادیده گرفت که بهره گیری از تجربیات گذشتگان در بهبود کیفیت معماری، راهگشای دستیابی به طراحی پایدار خواهد بود. بهبود کیفیت معماری در طراحی اکوتک در راستای نیل به یک هدف صورت می گیرد و آن هم آسایش است . نکته مهمی که در این نوع معماری مورد توجه قرار می گیرد ، آن است که تمامی عوامل دخیل در آسایش ، مرتبط با هم و به صورت یک سیستم واحد در نظر گرفته می شود آنچه زیر مجموعه آسایش در معنای عام آن قرار می گیرد عبارتند از : آسایش ، آرامش ، امنیت ، ایمنی و سلامت آنچه به تفصیل پیرامون معماری گفته شد ، نشان دهنده نوعی نگرش به معماری است که بر چند نکته اساسی اشاره دارد:
۱- کیفیت گرایی
۲- توجه به آینده
۳- توجه به محیط
لذا معماری اکوتک یک سبک فرمال و برگرفته از شرایط زودگذر و هیجانات آنی نیست ، بلکه در بطن خود واجد مفاهیم عمیقی است که پیوند دهنده انسان ، طبیعت و معماری است . بیان و ابزار دستاوردهای علمی و فنی ، همواره از وظایف معماری مدرن بوده است . مدرنیستهای اولیه نظیر لوکوربوزیه و گروپیوس ، به فن آوری به مثابه نیرویی که تغییر را موجب می شود ، توجه می کردند و بنابر همین ملاحظات بود که انسان آن را در معماری از آن خود ساخت و مورد ستایش قرارداد. هدف از معماری اکو- تک ( اکولوژی + تکنولوژی ) علاوه بر استفاده حداکثر از عوامل طبیعی و محیطی به همراه فن آوری روز ، بالابردن کیفیت زندگی برای آیندگان است . برخی از معماران برای ایجاد پیوند و هماهنگی بین انسان و محیط طبیعی از طریق فضای معماری به فکر استفاده از مصالح و مواد طبیعی و در مواردی کاربرد روشهای بومی افتادند و خصوصیات مصالح سنتی را از نو شناختند . معماری بومی که نتیجه پذیرش معیارهای معماری مردمی ، به عنوان روش طراحی توسط مهندسان معمار می باشد . این معماری وسیله ای برای ادامه ارزشهای ریشه دار، در یک بافت نوین است .معماری اکوتک با هدف حفظ محیط زیست بر موارد زیر تأکید دارد :
– کاهش اتلاف و پخش انرژی در محیط
– کاهش تولید تأثیر گذارنده ها بر سلامت انسان
– استفاده از مواد قابل بازگشت به چرخه طبیعت
– رفع سموم مواد
فعالیت های او در ابتدا بیشتر در زمینه پل سازی و طراحی ایستگاه قطار متمرکز بود برج مخابراتی زیبا ومتهورانه « مونتویی » در شهر بارسلون در مقر برگزاری بازی های المپیک ۱۹۹۲ باعث جلب توجهی جهانی به این ارشیتکت شداز آن پس پیشنهاد های بسیاری از سرتاسذ جهان به او داده شد به لطف همین پیشنهادات او توانست شهرتی جهانی پیدا کند و نایل به کسب جوایز وتندیس های بسیاری شد که برخی از آن ها بشرح زیر است .
۱:مدال طلای پژوهش و فناوری از پاریس « ۱۹۹۰ »
۲:مدال طلای از انجمن مهندسان سازه « ۱۹۹۲ »
۳:مدال طلای موئسسه معماران امریکا { AIA } « ۲۰۰۴ »
۴:جایزه ی { یوجین مکدرموت } از انجمن هنر انستیتوی تکنولوژی مساچوست
۵:عضویت در انجمن هنر و فرهنگ پاریس
سبک پیشروی کالاتراوا برای ادغام مهندسی سازه و معماری در پل سازی شهرتی جهانی یافته است. در حقیقت او را می توان دنباله رو مهندسان اسپانیایی مدرنیستی مانند فلیکس کاندلا و گائودی دانست . با وجود این، سبک او بسیار شخصی است و از مطالعات فراوان او پیرامون ساختار فیزیولوژیک بدن انسان و جهان طبیعت منتج می‌شود .
در سال ۱۹۹۳ موزه هنرهای زیبا نیویورک نمایشگاه بزرگی از آثار او را تحت عنوان «سازه و زیبایی» برپا کرد. در سال ۱۹۹۸وی به عضویت انجمن هنر و فرهنگ پاریس انتخاب شد.
