معماری یک پدیده است که از نقطه ای یا از آن معینی از زمان شکل گرفتن آغاز میکند و در طول زمان شکل می گیرد.معماری در پهنه زمان و مکان زنده می شود و زندگی می کند و زندگی می شود و پیوسته پذیرای دگرگونی است.
معماری محفل ترکیب تجربی و انتزاعی زمان و مکان است.
معماری پس از آمدن به عالم وجود ، زاینده گستره های معنایی نو می شود.معماری در گذر از ذهنیات به عینیات و بالعکس فهم می شود.معماری بر اساس آگاهی های انسان فهم می شود.
معماری هنر فضااست.معماری عبارت است از هنر ساختن.آن گاه که هدف کلی بناها به تقریب محصور کردن فضا برای استفاده بشر است .
دلاولپه می گوید که : معماری ،ایده ها و ارزش هایی را بوسیله منظومه ای از عناصر بصری بیان می کند.
برای واژه معماری دو گونه تعریف می یابییم: معماری به معنای عام و معماری به معنای خاص.
