خانه این زوج ایتالیایی در میلان که مرکز کار این دو معمار جوان نیز می باشد، مثالی از ترکیب خانه ای است که تحول شگفت انگیزی از پیشرفت مدل زندگی را به نمایش می گذارد. محلی صنعتی که برای آزمایش توربینهای آبی بوده، مبدل به تجربه فرم جدیدی از یک خانه مسکونی گردیده است، جایی که زندگی روزمره و حوادث در چرخش مهیج و غیر معمول روابط کار و زندگی ترکیب می شوند.
ساختمان در سه طبقه قرار گرفته است، تمام طبقه همکف بنا فضای بازی با ۱۰ متر ارتفاع می باشد که برای رویدادهایی در نظر گرفته شده است؛ طبقه اول شامل استودیو و طبقه دوم منزل مسکونی می باشد. زیرزمین برای تفریحات آبی ودر لایه آخر سقف مسطح به همراه باغچه ای کوچک و برجکی که در گوشه قرار گرفته اند. چشم انداز استودیو به بیرون، فضای بازی مملو از وقایع بی نظیر را پیشکش میکند.
در مورد نقش آب در شکل گیری فضاهای این خانه استفانو معتقد است: ” وضعیت آب منشا خصوصیات این بنا است: ساختمان همانند منطقه آزمایش توربینهای آبی تولید ریوا در نزدیک کارخانه شکل گرفت. برجک مسقر شده در گوشه بنا، منبع آبی بود که در زمان آزمایشها، آب رها شده و به زیرزمین فرو می ریخت.
این خصوصیات ویژه بنا را کاملا منحصر به فرد می سازد. معماری صلب دهه ۱۹۴۰، یادآور سیرونی- نوعی از معماری رایج در میلان با آجر قرمز که به نظر در تقابل با آسمان سربی است- آن را بیشتر از معمول برجسته می سازد. فضایی همانند کلیسا، جایی که آب نقش عمده ای دارد.” تانکر آب موجود در گوشه به زیرزمین منتقل می شود، جایی که وان تبدیل به استخر شنا شده و یک سونا و یک رختشویخانه وجود دارد.
از مشخصات طبقه دوم فضای روشن نشیمن است که توسط نورگیر داخلی ایجاد گردیده , مبلمان این خانه انتخابی دقیق از آثار طراحان مشهور همانند: صندلی های مادمازل اثر فیلیپ استارک برای شرکت کارتل، فرش طراحی شده ای از I+I ، لامپ شمعی آویخته با فلز و شیشه اثر جیووانا گراواندر برای گالری طراحی، صندلی لاله اثر ارو سارنین برای شرکت بین المللی کنول در سال ۱۹۵۵ و بسیاری دیگر از وسایل هنری نظیر میز چوبی فیلیپینی قدیمی می باشد.
