گروه مهندسین ایران معماری با مدیریت آرتور امیدآذری
بخشی را درقالب اطلاع رسانی در رابط با آثار تاریخی معماری ایران ، تدوین نموده است تا امکان اطلاع رسانی برای علاقه مندان به معماری را مهیا کرده باشد.
شماره تماس برای کسب اطلاعات بیشتر:۰۲۱۲۲۹۸۳۳۸۵
چاپارخانه
به محلهایی گفته می‌شد که اسبها و سواره‌هایی که دارای خبری بودند در آنجا استراحت می‌کردند و یا اسب خود را با اسب تازه نفسی تعویض می‌کردند. در این محل ها، همواره اسبها و ماموران (سواران) آماده و تازه نفس حاضر بودند تا اخبار و نامه‌های حکومتی در سریع‌ترین زمان ممکن و بدون تاخیر به مقصد برسند.
عملکرد اصلی آن جهت استراحت چاپارهای دولتی و تعویض اسب های خسته با اسب های تازه نفس بوده است. چاپار ها، نامه ها و اوامر دولتی را از مرکز به ایالات و برعکس انتقال می دادند.
چاپارخانه ی بین راه( شاه عباسی)
سابقه چاپارخانه ها نیز در ایران به قرون پیش از اسلام می رسد. چنانچه هرودت و گزنفون هر دو در مورد چاپارخانه ها ایران توضیحات مفصل داده اند. هرودت می نویسد: “در منازل، اسب های تندرو تدارک شده. به این ترتیب که چابک سوار ها نوشته های دولتی را از مراکز تا نزدیک ترین چاپارخانه برده، به چاپاری که حاضر است می رساند و او فوراً حرکت کرده، آن را به چاپارخانه دوم می برد و باز تسلیم چاپاری می کند. بدین منوال شب و روز چاپار ها در حرکت اند و اوامر مرکز را به ایالات می رسانند. راجع به سرعت حرکت چاپار ها مورخ مذکور گوید که نمی توان تصور کرد که جنبنده ای سریعتر حرکت کند. گزنفون تاسیس چاپارخانه ها را به کوروش بزرگ نسبت داده و گوید که برای تعیین مسافت چاپارخانه ها از یکدیگر تجربه کردند که اسب در روز چقدر می تواند راه برود بی اینکه خسته شود و آن را میزان قرار دادند. اگر هم این گفته اغراق باشد، مسلم است که کسی نمی تواند به سرعت چاپار ها حرکت کند.
