ساختار فضایی خانه «نومنتانا» که در میان جنگل و در نزدیکی دریاچه‌ای احداث شده است الهام گرفته از خانه‌های روستایی و حومه شهری است که در آنها فارغ بودن از بافت‌های شهری امکان گستردگی بنا در سطح زمین و اضافه شدن ساختمان‌های الحاقی به حجم اصلی در طول زمان را فراهم آورده و در نهایت به فرمی ترکیبی، پیچیده و ناخوانا می‌انجامد. مالک این خانه«خانم نومنتانا» زنی میانسال است که به تنهایی در این خانه نقشی موثرداشته است. یکی از مهمترین خواسته‌های و حداکثر نزدیکی به طبیعت و اشراف بر پیرامون بنا بوده است. بدین ترتیب بنا به نحوی طراحی شده است که قابل پیش‌بینی نبوده و پویایی، سبکی و پیچیدگی به عنوان شاخصه‌های اصلی بنا، در تراس‌هایی وسیع، احجامی معلق با کنسول شده، دیوارهایی مایل و ترکیبی از سقف‌های تخت و شیبدار نمود یافته‌اند.
ترکیب فرم بنا به نحوی است که از تمامی بازشوهای آن می‌توان قسمت دیگری از حجم را مشاهده نمود. این بنا که درزمینی ناهموار قراردارد تنها در سمت ورودی با زمین هم تراز بوده و سایر قسمتهای بنا توسط ستونهای باریک فولادی و خرپاهای چوبی بر فراز زمین قرار گرفته‌اند. ترکیب فرم بنا به نحوی است که از تمام بازشوهای آن می‌توان قسمت دیگری از حجم را مشاهده نمود. این بنا که در زمینی ناهموار قرار دارد تنها در سمت ورودی با زمین هم تراز بوده و سایر قسمت های بنا توسط ستونهای باریک فولادی وخرپاهای چوبی بر فراز زمین قرار گرفته‌اند.
یکی دیگر از خواسته‌های مالک پرهیز از طراحی فضاهایی تخت و یکپارچه نظیر «خانه شیشه‌ای» اثر «فلیپ جانسون» و الهام از فضاهای داخلی خانه‌های ژاپنی است که در انها راهروها مجموعه‌ای اتاق‌های کوچک را به یکدیگر متصل می‌کنند که در فصل‌های مختلف سال به راحتی از فضاهای اصلی خانه حذف یا به آن اضافه می‌گردند. بدین ترتیب و در جهت احترام به خواسته‌ها و ویژگی‌های جنسی و سنی مالک، معمار نه تنها در مکان یابی فضاها از الگوی خانه‌های سنتی ژاپنی پیروی نموده است، بلکه تمامی بازشوها به نحوی طراحی شده‌اند که گویی طبیعت را در کادرهایی مشخص برای نقاش قاب گرفته‌اند. در این میان تنها فضایی که فارغ از پیچیدگی های فرمال خانه، به سادگی و در قالب حجمی صلب در دل طبیعت قرار گرفته است، استودیو و آتلیه کار مالک می باشد.
کتابخانه اولین فضایی است که پس از ورود به اجبار می بایست از آن گذر نمود. در مجاورت این فضا نشیمنی کوچک و در مرکز آن مکعبی از فولاد و شیشه قرار دارد که در واقع نورگیری است که نور طبیعی را کنترل کرده و به صورت یکنواخت در فضای کتابخانه که در پیرامون آن واقع شده است پخش می‌کند. این نورگیر به صورت فرمی عمودی و سیاه رنگ در حجم بنا نیز شاخص می‌باشد. کوریدورها که رایج‌ترین شاخصه در الگوی ویلاهای آمریکایی می‌باشند، در این بنا نیز نقشی مهم را بر عهده دارند. پس از عبور از کتابخانه پیداست که فضاهای عمومی و خسوصی خانه در دو راستای عمود بر هم از یکدیگر تفکیک شده‌اند. در یکسو غذاخوری، آشپرخانه و نشیمن مهمان و در سوی دیگر اتاق خواب، حمام و اتاق تعویض لباس قرار گرفته‌اند. دسترسی به انبار و پارکینگ سرپوشیده نیز که پایینتر از سطح ورودی قرار دارند از محل تقاطع دو راهرو ممکن می‌باشد. در طبقه دوم بنا نیز راهرویی با دیواره‌ای شیشه‌ای کتابخانه، سوئیت خواب مهمان و آتلیه‌ای کوچک که در حجم شاخص می باشد را به یکدیگر پیوند می‌زند.
دیواره‌های داخلی بنا به رنگ سفید بوده و جنس کف در اکثر فضاهای خانه از چوب طبیعی می‌باشد. در این میان پله‌های آلومینیومی کتابخانه و نورگیر فولادی که در تضاد با دیگر مصالح به کار رفته در داخل می باشند در شاخص نمودن کتابخانه موثر بوده اند. قاب‌های چوبی جهت هماهنگی با بنا به رنگ سیاه رنگ آمیزی شده اند. همچون فرم پیچیده بنا، درک ساختار فضاهای داخلی این خانه نیز که گویی در میان طبیعت رشد نموده است در کوتاه مدت ممکن نبوده و تنها مالک خانه است که بر چگونگی پیوند و چیدمان فضاها اشراف دارد.
نام پروژه: Nomentana Residence
معمار: Scogin Elam and Bray
موقعیت بنا: Lovell, Maine-USA
زمان ساخت: ۱۹۹۷
