هدف از ارائه طرح پارک شهر Piazza d’Armi توسط modostudio ایجاد تعامل موضوعی بین فضای رقابتی و در مجاورت پارک شهر موجود بود.
معماران این طرح را به منظور ایجاد پارکی برای شهر به انجام رساندند که از مجاورت فضای شهری و خط افق کوه‌های مجاور می‌گذرد.
این توضیح که توأم با پارادوکس است خود بر دو قسم می‌باشد: موضوع طبیعی و مصنوعی. کناره‌های فضای رقابتی تحت تأثیر سازه احاطه کننده شهری و مطابق با شرایط این فضاهاست که مناطق مصنوعی و وابسته به انسان‌شناسی را ایجاد می‌نماید که فیلتری بین طرح احاطه‌کننده شهری و منطقه پارک شهر می‌باشد.
منطقه کلیسا، زمین بازی، میدان شهر، مرکز خرید و فضای ورزشی تبدیل به دنیای ساختگی در هم آمیخته شده است.
از آنجا که این پارک یا بهتر است بگوییم این چشم‌انداز مکانی برای ساکنان است که می‌توانند یک ارتباط مستقیم تصویری با کوه‌های اطراف برقرار نمایند ، به عنوان یک عامل حیاتی برای شهر به حساب می‌آید
این پارک مجهز به سالن تئاتر و یک ساختمان چند منظوره و همچنین موتور فرهنگی شهر می‌باشد. فیلتر بین مناطق مصنوعی و طبیعی فیلتری بصری است که با خاکریزی و خاکبرداری مورد نیاز برای ساخت پارک ایجاد شده است.
تکنولوژی استفاده شده برای این پروژه بر اساس جنبه‌های پرانرژی و پایداری زیست‌محیطی است که مداخله اثرات زیست‌محیطی را به حداقل می‌رساند.
هدف از هنر نصب و راه‌اندازی امتداد دیوارها که مرکز خرید را در بر دارد یادآوری زلزله سال ۲۰۰۹ است.
موضوعات روزمره بدون هیچ ارزش یا معنای ظاهری به صورت نقاط رنگی در دیوار بزرگی قرار دارند که نماد یک بوم خالی است.اند.
