معماری همسو با طبیعت
در زندگی امروز، ارتباط ما با طبیعت و محیط طبیعی به حداقل خود رسیده است. معماران و طراحان حرفه ای در تلاشند تا بتوانند این ارتباط و پیوند میان انسان و طبیعت را دوباره بازگردانند. در این راستا راهکارهای چندی را می‌توان ارائه داد که در مقاله زیر به ادامه بررسی باقی موارد خواهیم پرداخت:
به چه میزان پیوند معماری و طبیعت را لازم میدانید؟
طراحی پایدار، توسعه پایدار، طراحی با طبیعت و طراحی همراه با احترام به محیط زیست است. صرف نظر از آنچه “پایداری” نامیده می شود به عنوان سیستمهای طبیعی و فرهنگی در حال تداوم و تکامل در جوامع بشری است. پدیده‌های طبیعی (کوه، دریا، دشت، جنگل و …) و چشم اندازهای جالب جغرافیا یکی از بی‌نظیرترین و جذاب‌ترین واحدهای ژئومورفولوژی محسوب می‌شوند. به طور کلی انسان و طبیعت ترکیبی جدایی ناپذیرند.
در ادامه موارد مقاله شماره ۱ این موضوع به بررسی ادامه موارد پرداخته خواهد شد:
۵-با استفاده از پنج عنصر طبیعت
وقتی پنج عنصر طبیعت در اطراف ما وجود دارد، یعنی زمین، آب، آتش، هوا و فضا، ارتباط قوی تری با طبیعت احساس می کنیم. بدن انسان ما نیز با این پنج عنصر ساخته شده است. و با داشتن آن به شکل فضایی در اطراف، عناصر بدن ما و عناصر طبیعت با یکدیگر هماهنگ می شوند.
در فضای معماری، زمین به شکلی ساخته شده از مصالح خاکی، آب در محوطه، آتش و انرژی نوری که از خورشید است، به دست می آید. حداکثر درختان در سایت، و فضا به ارتباط بین فضاهای ساخته شده و باز اشاره دارد.
۶-معماری دوستانه حیوانات-پرندگان-دیگر گونه ها
وقتی می گوییم ترکیب معماری و طبیعت، به مصالح، منظره و فضاهایی که انسان در آن زندگی می کند فکر می کنیم. اما، فراموش می کنیم که وجود خود را با هزاران شکل زندگی دیگر نیز به اشتراک می گذاریم. انسان، از ابتدای وجود، در میان تعداد زیادی از فرم‌ها و اشکال طبیعی زندگی می کرد.
در طول قرن ها، با طراحی‌های پیشرفته خود و به عنوان نیاز به انزوا، بین خود و به نوعی طبیعت جدایی ایجاد کرده‌ایم. نه تنها بین «ما و آنها»، بلکه بین ما به‌عنوان «انسان» و ما به‌عنوان «گونه‌ای درست مثل آنها» جدایی ایجاد کرده است. با این حال، ساختارهای کمی وجود دارد که به طور متفکرانه برای زندگی انسان و سایر اشکال حیات طراحی شده‌اند.
۷-مینیمالیسم در طراحی
در سنت ژاپنی، فلسفه ای به نام وابی سابی وجود دارد. که می توان از آن برای ترکیب معماری و طبیعت استفاده کرد. وابی به معنای تنها زیستن در طبیعت، سادگی، مینیمالیسم است. و سابی به معنای تجلیل از زیبایی پیری و فرسودگی، روستایی و پذیرش چرخه طبیعی زندگی – زوال – مرگ است. در فضای معماری، طراحی ساده و مینیمالیستی بدون خطوط و فرم های غیر ضروری و مصالح طبیعی که زوال و پیری را تجربه می‌کنند. می تواند محیطی را ایجاد کند که کاربران را بیشتر با طبیعت در ارتباط نگه دارد
در آخر این بحث می‌توان دریافت معماران با توانایی ایدا‌پردازی خود تا چه میزان می‌توانند در زندگی روزمره ما موثر واقع شوند. ارتباط با طبیعت یکی از مهمترین برخوردهای معماری با انسان است. به‌کارگیری عماصر گوناگون و به خدمت گرفتن آنها در زندگی برای راحتی و محیطی بهتر از ضروریات دانش یک معمار است.
