کلینیک تخصصی طراحی و اجرای سازه های نوین
یکی از فعالیت هایی که در کلینیک تخصصی طراحی و اجرای سازه های نوین ، در گروه مهندسی ایران معماری تحت نظارت مهندسین مشاور آلتون سازه صورت می پذیرد، مطالعه وشناخت روش ها وتکنیک های نوین و برتر تکنولوژی ساخت در راستای اجرایی کردن آنها ، می باشد .لذا یکی از رویکرد های اصلی این گروه تلفیق نظریه های علمی با روشهای عملی است.برای بسط موضوع در ادامه به تعاریف و مفاهیم نظری پرداخته می شود و در نهایت تکنیک های نوین اجرا معرفی می گردد.
سیستم نصب ” پانتادوم”
شبکه های فضایی معمولا برای سازه سقف دهانه های وسیع مانند استادیوم های ورزشی یا آشیانه هواپیما به کار می روند، و در این موارد روش نصب می تواند تاثیر بسزایی در قیمت ساخت داشته باشد. در صورتیکه سقف با حداقل تداخل در مراحل ساخت سایر قسمت های ساختمان و تا حد امکان نزدیک به سطح زمین به منظور کاهش هزینه بالابر ساخته شود، صرفه جویی چشمگیری در زمان و هزینه به وجود می آید. براین اساس، شبکه های فضایی مسطح اغلب روی تکیه گاههای موقت در فاصله چند متری از سطح زمین، در سطحی مناسب برای نصب تاسیسات و پوشش بام، قبل از آنکه به محل نهایی خود بالا برده شوند، برپا می شوند.
این کار برای شبکه های فضایی مسطح مناسب است ولی، زمانیکه یک منحنی سه بعدی قابل ملاحظه در بام وجود دارد، این روش بسیار مشکل می شود. ریچارد باک مینستر فولر روش های مختلف نصب را برای سهولت در ساخت گنبدهای ژئودزیک خود آزمایش کرد. برای مثال، در سال ۱۹۷۵، در هونالو از سیستم گنبد معلق با تکمیل تدریجی توسط طناب های سیمی از برج مرکزی استفاده کرد. در این سیستم به دلیل اینکه حلقه های متحدالمرکز سازه در محیط اضافه شدند، گنبد بالاتراز برج قرار گرفته بود. بر این اساس، از این پس کارهای ساختمانی همواره نزدیک سطح زمین انجام شد.
نوآوری جدید در این زمینه سیستم “پانتادوم” است که توسط مهندس ژاپنی مامورا کاواگوچی ابداع شد. قاعده کلی این سیستم براساس این حقیقت است که یک سازه با چهار یا تعداد بیشتری اتصال مفصلی در یک سطح، یک مکانیزم است که می تواند به آزادی حرکت کند. اغلب مردم با مکانیزم مفصلی و یا پانتوگراف که برای برقرار کردن تماس الکتریکی بین موتور های الکتریکی لوکوموتیوهای راه آهن به کار می رود و کابل های بالایی، قدرت حرکت آنها را فراهم می کند، یا وسیله ای برای کپی کردن نقشه ها به صورت مستقیم یا با تغییر در مقیاس آنها، آشنایی دارند. به طرز مشابهی، ما با انعطاف پذیری مکانیزم های مفصلی (با حس مهندسی)، به طور کلی آشنایی داریم. مامورا کاواگوچی از این انعطاف پذیری که امکان نصب موثر برای فرم های غیر مسطح سقف ها را به وجود می آورد، استفاده کرده است.
بر این اساس، مقاطع عرضی ساختمانهای پیچیده که با استفاده از شبکه های فضایی ساخته می شوند، باید به مقاطع کوچکتری که می توانند به یکدیگر مفصل شوند، تقسیم شده و در محیط نگاه داشته شوند. سپس با انتخاب مناسب در موقعیت مفصل ها، می توان مقاطع عرضی را تا کرد تا در حالت تاشده، بزرگترین انحنای سقف نزدیک سطح زمین باشد. شبکه فضایی می تواند به صورت مورد نظر باز شده و در موقعیت خود قفل شود تا بزرگتر از یک مکانیزم نشود.
