در این طراحی آنچه بیش از هر چیز ، شاخص است ، پیوستن درون و بیرون فضاهای داخلی در بنا است.
طراح تا حد امکان از در و دیوار صرف نظر کرده است تا گردش در مسیرها به راحتی انجام پذیرد و حداکثر استفاده از فضا صورت پذیرد. استفاده از درب های کشویی و شیشه ایی در ابعاد وسیع ، از استراتژی های طراح بوده است.
همانگونه که اشاره گردید در طبقه همکف ،جداره شیشه ایی ،جداکننده درون با بیرون بنا است.این انعطاف پذیری در طراحی داخلی می تواند به استفاده بهینه از فضای بیرون در تعامل با فضای درون منجرگردد، که از لحاظ روان شناسی محیط حائز اهمیت است.
حتی مسیرآب به گونه ایی طراحی گردید ه است که در تداوم درون وبیرون ،به داخل بنا کشانده شده است. تعبیه آب در داخل ویلا می تواند به آرامش و دلپذیری محیط برای مصرف کننده بیانجامد.
در طراحی این ویلا از پتانسیل های محیط حداکثر استفاده گردیده است و راه دادن آنها به فضای داخلی از طریق جانمایی تراس های وسیع، باز شوهای وسیع و متحرک، استفاده از لوورهای دینامیک در نمای خارجی و…به خوبی صورت پذیرفته است.
در عین پایبندی طراح به مبانی ساده گرایی در چیدمان داخلی ،گویا او به ایجاد هیجان بصری در داخل بنا، راغب بوده است. بنابراین قراردادن پله فرمال در داخل بنا .برای دسترسی به طبقه بالا، منجر به پویایی در فضا شده است.
ایجاد پویایی در فضا با تعبیه پله فرمال
تفکبک فضا با استفاده اچیدمان عناصر در فضا
