طراحی معماری

اقامتگاه مهاجرین – لوکوربوزیه

پس از جنگ جهانی دوم، اروپای جنگ زده، از کمبود مسکن و خیل عظیم مردم بدون اسکان بر اثر بمباران های وسیع و غیر منتظره رنج می برد.در پاسخ به این بحرانِ مسکن در اروپا، لوکربوزیه تعمق در طراحی در مقیاس بزرگ را آغاز کرد، اقامتگاه های اشتراکی برای قربانیان جنگ جهانی دوم.
یکی از پروژه های بسیار شاخص از این سری Unite d’ Habitation در مارسی، فرانسه بود. این پروژه سر منشا ادامه ی اجرای چنین گونه ی طراحی در سراسر اروپا شد.چهارمین ساختمان از این سری، Corbusierhaus در برلین آلمان است، که در سال ۱۹۵۹ تکمیل شد. ساختمان مذکور، به عنوان نماد مدرنیزاسون آلمانِ پس از جنگ جهانی و جنگ سرد محسوب طراحی شد.
چیزی که برای نمایشگاه بین المللی ساختمان ۱۹۵۷طراحی شد، Corbusierhaus تقریبا کپی دقیق همان یونیت در مارسی بود.در میان جنین شرایط متراکم زندگی، جوهره های مشترکی برای زندگی وجود داشت که امکانات و فعالیت هایی را ارائه می داد تا مردم دور هم جمع شوند.این اتفاق در ادامه ی تفکر کانسپچوآل “شهری در داخل یک شهر” و کشاندن فعالیت های هر روزه ی مردم و نیاز بلوک مسکونی رخ داد. در داخل این بلوک مسکن بزرگ، یک کودکستان، امکانات بهداشتی درمانی و چندین فضای تفریحی وجود داشت. Corbusierhaus همچنین کششی به سمت و سوی ایده ی “باغ شهر های عمودی” و آوردن ویلا به یک نقطه ی مرتفع بود. کوربوزیه هوس قصد داشت تا تبدیل به یک [اتفاق] تاثیرگذارِ مدرن در آلمان شود،به طوریکه تلاش کرد تا خود را پس از جنگ دوم جهانی بازتعریف کند.

سازه ی مدرن و استفاده از بتنِ beton-brut به بلوک مسکونی یک ساخت خنثی از نظر زیبایی شناسی، در راستای تساوی گرایی در سکونت، می دهد. استاندارد سازی این واحد ها و نیز پیکربندی فضایی مبتکرانه ی آنها، و همچنین کاهش راهروها در هر سه طبقه، یک علامت تجاری است برای Unite series.راهروهایی که به وسیله کوربوزیه دوباره در نظر گرفته شده اند، دو عملکرد را توامان در خود جای داده اند و تنها به عنوان یک فضای سیرکولاسیون نیستند، اما فضای مشترک جدیدِ همسایه ها، برای گرد آوردن دور هم و اجتماعی کردن آنهاست. در این پیچیدگیِ فضاییِ کوربوزیه هوس ، “rue interieur,” یا خیابان داخلی، در راستای تعریف دوباره ی پارامترهای یک فضای سیرکولاسیون عمومی، اضافه شد.

هرچند کوربوزیه هوس [متاخر] وانمود می کند که کپی دقیق نسخه ی اولیه ی خود است،اما کوربوزیه هوس [متقدم] منحصر به فرد است، زیرا در طراحی آن از مودولاری (Modulor) که کوربوزیه پرورش داد، استفاده نشده است. حتی اگر اندکی تفاوت های فرمال وجود داشته باشد، تفاوت عمده این است که واحدهای مسکونی به طور قابل ملاحظه ای از [نسخه ی اولیه ی] که در تصور کوربوزیه بود، بزرگترند.در ان زمان کد های ساختمان آلمان، نسبتا با تناسبات و ابعاد فضای مورد نیاز پیوندی محض داشتند که در مقابل آن تناسبات مودولار جایگاهی نداشت.
به جای ارتفاع معمول کف تا کف ۲٫۲۶متر، کف ها با فاصله ی ۲٫۵ متری جدا می شدند. تفاوت اندک است، اما به طور کلی، در طی مرحله ی طراحی کوربوزیه را رنجاند، که موقعیت و درجه تاثیر از تابش آفتاب را تغییر داد. حتی با اندک تفکیک نما و بخش ها، باز هم نمی توان انکار کرد که کوربوزیه هوس یک نمونه ی دیگری است از فرمولی که لوکوربوزیه مطرح کرد. Unite series به عنوان مسکن اجتماعی باز تعریف شدند ودر سراسر اروپا بسیار موثر عمل کرد. کوربوزیه هوس در نقش یکی دیگر از تمثال های یک پارچه ی معماریِ مدرنِ لوکوربوزیه پا بر جاست.