یکی از فعالیت هایی که در کلینیک تخصصی طراحی و اجرا ی ویلا، در گروه مهندسی ایران معماری صورت می پذیرد، مطالعه وشناخت روش ها وتکنیک های نوین طراحی و ساخت است .لذا یکی از رویکرد های اصلی این گروه تلفیق نظریه های علمی با روشهای عملی است.برای بسط موضوع در ادامه به بررسی نمونه های ساخته شده پرداخته می شود.
خانه کوشینو شروعی تازه برای آندو به شمار می آمد.او با دست کشیدن از الگوهای معمارانه ای که بیشتر در خانه ردیغی سومیشی به خدمت گرفته بود در صدد برآمد ترکیب و آرایش جدیدی به اجزا و عناصر بدهد.
او به تدریج در محفظه ی بسته خود گشودگی هایی ایجاد کرد و به فضای درونی و بیرونی امکان داد
از طریق بریدگی هایی در دیوار ها و و میان دیوار ها و سقف با هم ارتباط برقرار کند و بدین شکل فضاهای بسیار حساب شده ای پدید آورد.
استفاده آندو از توپوگرافی در سازمان دهی فضاها بیش از پیش کارساز شد.او عمل طراحی سایت را سایت سازی می نامد و با درآمیختن سایت و ساختمان محیط پیرامون را وارد سازه می کند و از هر ذره سایت بهره می جوید.
فضای درون در فضای بیرون بسط و توسعه می یابد و کل سایت به فضایی تبدیل می شود که اجزا آن درست همانند کار دستی کنار هم قرار گرفته اند.
خانه کوشینو بر یک شیب کوهستانی با جنگل انبوه واقع شده و با سایتی که در آن قرار گرفته است هماهنگی دارد. فرم های هندسی مشخص آن نیز تا حد زیادی با شکل بی نظم زمین در تضاد است.
این ساختمان بتنی زیبا و پرآسایش در وسط طبیعت آرام گرفته است.نور از طریق سقف در بین دیوارها و سقف به درون راه می یابد و به دیوار خمیده ای می تابد. پنجره ی بزرگی نیز در دیوار اتاق نشینمن گشوده شده است.
فضای درونی به تدریج مناظر زیبای پیرامون را در خود پذیرا می شود.
این خانه از دو ساختمان جعبه مانند با حجم های مختلف تشکیل شده است که در دو سوی یک تراس امتداد یافته اند. ساختمان اصلی شامل یک اتاق نشینمن با ارتفاع مفید دو برابر و آشپزخانه و اتاق غذا خوری و در طبقه بالا اتاق خواب اصلی است.
ساختمان دیگر شامل بخش ها ی خصوصی است و کلا شش اتاق خواب را در خود جای داده که به صورت یک ردیف پشت سر هم قرار گرفته اند. یک دستشوئی نیز در آن پیش بینی شده است. دو ساختمان به وسیله یک راهرو زیرزمینی به هم متصل شده اند. سپس به تراس میان دو ساختمان می رسیم که در حکم اتاق نشینمن در فضای آزاد است. و با نشستن در آن می توان از طبیعت سر سبز و بکر اطراف لذت برد.
شیشه در این خانه به طور گسترده استفاده شده است. دلیل استفاده از پنجره گسترده راه دادن مقدار زیادی از نور طبیعی خورشید و ارائه نمایی زیبا از باغ به درون ساختمان می باشد.
تمام دیوارها در این خانه از بتن صاف به صورت طبیعی ساخته شده اند. دلیل استفاده از این مصالح ایجاد حس آرامش و اعتراف نور و باد به داخل دیوارها است.
آندو در ابن سایت وسیع و پردرخت محیطی برای زندگی پدید می آورد که در آن اهالی خانه پیوسته با غنای طبیعت اطراف تماس پیدا می کنند.
این ساختمان که می تواند آخرهفته مهمانی را در خود سکونت دهد برای شیوه زندگی کاملا متفاوت با زندگی شهری پیش بینی شده است.
چهار سال پس از تکمیل ساختمان آتلیه ای به آن افزوده شد.بناهای آندو همیشه از لحاظ فرم کامل هستند.
از این رو وظیفه او آن بود که فرمی را که زمانی کامل به شمار می رفت به گونه ای دگرگون سازد تا فرم کامل دیگری حاصل شود و نتیجه کار می بایست نمایانگر سطح تازه ای از تکامل باشد. با چنین شرایطی افزودن جزئیات به اثری که در گذشته به حد تکامل رسیده را دشوار می نماید.
آندو در خانه کوشینو در صدد برآمد با ایجاد تضاد و تقابل میان بخشهای موجود و الحاقی تصویر کلی کاملا جدیدی به وجود آورد.
آتلیه در پای تپه در ارتفاع بالاتری نسبت به ساختمان های اولیه قرار گرفته است. دیواری به شکل ربع دایره همچون سدی فشار خاک را تحمل می کند و ضمنا فضایی را محصور می سازد. شکافی در امتداد این دیوار منحنی در سقف بخش افزوده ایجاد شده است و نوری که از طریق شکاف به درون راه می یابد شکل هندسی خمیده ای به خود می گیرد. این مسئاله تقابلی با ساختمان اولیه(که روشنایی حاصل از نورگیر سقفی آن فرم خطی داشت) ایجاد می کند.
بیننده در این دو بخش حتی در زمان های یکسان از شبانه روز با تجربه های فضایی کاملا متفاوتی روبرو
می شود. بخش الحاقی در نگاه نخست ساختمان های اولیه را تحت الشعاع قرار نمی دهد ولی پیچیدگی ها و ظرایفی که آندو در آن به کار برده است از بخش های پیشین بشتر هم هست.
آندو استاد بازسازی و افزودن است. پیوسته تصاویر جدیدی در ذهن خود می پذیرد و انواع حالات امکان پذیر را برای جهان به تصویر می کشد به گونه ای که با پدید آمدن کوچکتری فرصتی می تواند بلا فاصله آنها را تحقق ببخشد.
در سال ۲۰۰۵ او دوباره در جریان بازسازی دوم خانه کوشینو قرار گرفت و ۲۵ سال پس از تکمیل این ساختمان بار دیگر پروژه جدیدی را در آن آغاز کرد.
مهارت و توانایی او در استفاده از دامنه وسیعی از تصاویر امکان ساخت بخش های الحاقی انعطاف پذیری را به او می دهد. این توانایی به او کمک می کند تا در پروژه های خود ساختمان ها را تا حد امکان به شکل اولیه خود حفظ کند.
زیرا به راستی پروژه هایی که ضمن حفظ ساختمان های قدیمی امکانات جدیدی را به آنها می افزایند باید از مرز های زمان فراتر روند.
