معماران کی بی اف(KPF-Kohn Pedersen Fox Associates)، سطوح پارکینگ موجود را، درون دهکده ی [شهری] منهتن، به یک آیژه ی چند منظوره تغییر فرم داده اند، که جایزه ی ای آی ای(AIA Honor Award) را از آن خود کرد. با بررسی بافت این محله، چنین طرحی برای میدان ون جکسون(One Jackson Square) عینا محیط اطراف را به واسطه ی نمای لعاب دار خود انعکاس می دهد و چند رویکرد پایدار شامل بام های سبز و سیستم جمع آوری آب باران را با آن ترکیب می کند. این پروژه تا به حال برای چنین طراحی یکپارچه ای برنده ی چندین جایزه شده است که عبارتند از:
SARA/NY Urban Contextual Award (2010), NY Construction Award of Merit (2010); Chicago Athenaeum/Europe American Architecture Award (2010); AIA NY State Award of Merit (2010), and the MIPIM AR Future Project Awards Commendation (2007).
میدان ون جکسون، که در منهتن ویلج قرار گرفته، یک بسط مسکونی لوکس ۳۵ واحده است که با روشی دراماتیک به محل مشهور خود پاسخ می دهد. این منطقه ی تاریخی میزبان بالاترین تجمع [آثار] معماریِ شهر نیویورک است و باید معرفیِ ساختارهای تازه را به این بافت پیچیده با احترام به معماری موجود ، زندگی هنریِ درون مرزهای آن و تاریخ آن همراه باشد.
سابقا سطوح این پارکینگ شش طرفه، و سایت تقسیم شده ی آن در بالای دو تونل مترو، چالش های قابل توجهی به شمار می آمدند که این طرح از طریق بیان حجمی و متریالی خود و همچنین ذات قدرتمند خود از پس آنها بر آمد. این پروژه در امتداد لبه ی شمالی و ناپیدا به پارک میدان جکسون و با تقارب خیابان گرین ویچ و خیابان هشتم؛ یک فضای موج مانند شکل می دهد.
حجم این ساختمان از یازده طبقه به هفت طبقه کاهش می یابد و از سمت شمال به جنوب؛ تطابق با قوانین منطقه بندی و میانجی گری در میان مقیاس های مختلف این محله در دستور کار قرار می گیرد. نوارهای موج دار شیشه ها، طبقه های خصوصی را متمایز و مجموعه ای روبان مانند از کوژی ها و کاوی ها را در امتداد دیواره ی خیابان خلق می کند. ساختارهای بنایی در محیط نزدیک به همراه پارک، در این بدنه ی لعاب دار باز پخش یا به اصطلاح”play back” می شوند و درهم آمیزیِ مانوسی از مقیاس متجانس با پس زمینه ی محلی، بواسطه ی همنشین کردن آنها[در بدنه ی خود] خلق می کند. فرم فلویدِ این نما در لابی نیز تکرار می شود جایی که حجمی بامبو پوش به عنوان بلوکی از چوب فرسوده در طول زمان که بواسطه ی جریان رفت و آمد ساکنین مانند رودخانه ای که ساحل خود را می ساید، تصور شده است.
نشات گرفته از ماهیت خاص، مقیاس و روح مکان این محله؛ میدان ون جکسون، استانداردهای جدیدی برای [بناهای] استثنایی که به بافت تاریخی این منطقه اضافه خواهند شد؛ تنظیم کرد.
