آلتو(هوگو)_آلوار(هنریک)
Aalto, (hugo) Alvar(henrik)
تولد در کوتان فلاند به سال ۱۸۹۸ مرگ در هلسینکی به سال ۱۹۷۶ .از ۱۹۱۶ به پلی تکنیک هلسینکی رفت و در ۱۹۲۱ فارغ التحصیل شد . از شاگردان آرماس لیندگرن ولارس سونک بود .
اولین دوره معماری حرفه ای او با شرکت در نمایشگاه صنعتی سال ۱۹۲۲ آغاز شد هرچند کارهای مختلف دیگری نیز مرتبط به دوره دانشجوئی وی شناخته شده است که از اهمیت خاصی برخوردار هستند .
آلتو در سال ۱۹۲۲ در ژی واس کیلا اولین دفتر کارش را دایر کرد و در سال ۱۹۲۵ با آینو مارسیو ازدواج کرد . آینو مارسیو تا پایان عمر خود (۱۹۴۰) مهم ترین همکار او بود خصوصا در کار اداره و مدیریت کارخانه تولیدی مبلمان چوبی که به سال ۱۹۲۸ در ارتباط با ساختمان آسایشگاه پایمیوتاسیس شده بود نقش موثری داشت.
در سال ۱۹۲۹ آلتو با همکاری بریگمان در نمایشگاهی که به مناسبت جشن هفتصدمین سالگرد شهر تورکو برگذار شد شرکت شد .
در این سال او با هنرمندان بزرگی چون فرنان لژه کنستانتین برانکوزی لازلو موهولی-ناگی ژرژ براک و آلکساندر کالدر آشنا شد . در ۱۹۳۱آلتو همراه با خانواده اش به هلسینکی بازگشت واقعه ای که نشانه وابستگی کامل او به زندگی فرهنگی فنلاند بود .
هم اکنون بسیاری از آثارش در زمره آثار مدرن کلاسیک به شمارمی روند این ساختمان ها هستند :خانه شخصی آلتو در هلسینکی (۱۹۳۴و۱۹۳۵)غرفه فنلاند در نمایشگاه جهانی پاریس (۱۹۳۵و۱۹۳۶)مجموعه مسکونی کارخانه تولید سلولز در سونیلا (۱۹۳۶و۱۹۳۵)
ساختمان ویلا ماریا نزدیک نورماکو (۱۹۳۸)غرفه فنلاند در نمایشگاه جهانی نیویورک (۱۹۳۸و۱۹۳۷)و ساختمان تراس هاوس وکائوتوا (۱۹۳۸و۱۹۳۷) به علاوه چند طرح اجرا نشده دیگر مربوط به این دوره که ضرورتا با شناسائی کلی در ترکیب بندی به کارهای آلتو مربوط می شوند از جمله :ساختمان سینمای بلومبرگ در هلسینکی(۱۹۳۸) طرح مسابقه ای توسعه کتابخانه دانشگاه هلسینکی (۱۹۳۸) شرکت در مسابقه منطقه ها کا در هلسینکی (۱۹۴۰) شهرک تجربی (۱۹۴۱) برنامه ریزی و توسعه دره کوکه ماکی که در فاصله ۱۹۴۱ انجام گرفت۰
مهم ترین ساختمان های او در هلسینکی بدین قرارند:
موسسه ی پانسیون بین المللی(۶-۱۹۵۲و۱۹۴۸)،ساختمان اداری رائو تاتالو(۶-۱۹۵۲و۱۹۴۸)،ساختمان مرکز فرهنگی(۸-۱۹۵۵)،ساختمان اداری کمپانی انسو گویت زیت(۲-۱۹۶۰و۱۹۵۹)،ساختمان بانک اسکاندیناوی(۴-۱۹۶۳و۱۹۶۲)،ساختمان کتابفروشی دانشگاه(۹-۱۹۶۶و۱۹۶۲)،و تالار کنسرت و کنگره(۷۱-۱۹۶۷و۱۹۶۲)،وسرانجام ساختمان مرکز کنفرانس فنلاند و تالار کنسرت که در فاصله ی سال های۱۹۷۰و۵-۱۹۷۳به اجرا در آمدند.
الیسا ماکی نی می که در رشته ی معماری تحصیل کرده بود در۱۹۵۲با آلوار ازدواج کرد و در کارهای آینده همواره با وی همکاری داشت،به ویژه در طرح توسعه ی ساختمان پلی تکنیک اوتانی می و ساختمان مرکز فرهنگی لاپیا در رووانی می؛
مبلمان،اثاثیه سبک ثابت و سایر وسائل ضروری که توسط آلتو در مورد پروژه های ساختمانی وی از۱۹۲۸به بعد طراحی شد،و زیر نظر او به صورت تولید انبوه در آمد،از نظر ساختاربازتابی همتراز با کارهای معماری او دارند.این مبلمان های ثابت داخلی همواره به مثابه اجزائی منفصل از ساختمان های خاص تصور میشد.به سادگی نمی توان آن ها را به مثابه آلات و ابزار مورد توجه قرار داد،بلکه از چشم انداز کلی به زنجیره ی معماری مربوط میشوند.
