مرکز فرهنگی و گالری هنری پل کله
در ۲۰ ژوئن سال ۲۰۰۵ مرکز فرهنگی پل کله در های خود را روی علاقه مندان هنر سراسر جهان گشود.مرکز فرهنگی پل کله یک نماد بین المللی است که به منظور تقدیر از پل کله ،نقاش ،موسیقی دان ،معلم و شاعر بزرگ قرن بیستم توسط رنزو پیانو ساخته شده است .این بنا در شهربرن ،جایی که او نیمی از عمر خود را در آن سپری کرده است ،قرار دارد .از حدود ده هزار اثر پل کله تقریبا چهار هزار اثر آبرنگ و طراحی در این گالری جمع آوری شده است .می توان گفت این مرکز بزرگترین مجموعه در جهان است که تنهابه اثاریک هنرمند اختصاص یافته است.
“رنزو پیانو “در خصوص طراحی این موزه می گوید: “باید اول گوش دهید که زمین به شما چه می گوید ،چرا که سایه طرح از قبل درآنجاست . در این مورد خاص باید به صدای پل کله نیز گوش کنیم وایده بگیریم.در آثار او همیشه طبیعت ،درختلن ورنگ ها دیده می شود…”
بدین ترتیب وی با الهام از آثار پل کله و توجه به بستر و زمینه ساختمان بنایی را طراحی نموده است که هم اکنون در زمره موفق ترین آثار با هدف پیوند با زمینه می باشد.
طرح معماری بنا
سه تپه ساخته شده از فولاد و شیشه به سه ساختمان تقسیم شده است که با عملکردهای مختلف شناخته میشود . در حقیقت علاوه بر فضای نمایش گسترده،این موزه محوطه مدرن موسیقی و تئاتر برای برنامه های خود مرکز و مهمانان دارد .همچنین شامل یک موزه برای کودکان چهار سال و بالاتر می باشد که در آن می توانند با روش های گوناگون هنر را درک کنند. به طور کلی می توان گفت این مجموعه یک گردشگاه چند منظوره با تاسیسات ارتباطی ،سرسراها ،سالن های اجتماعات،سالن سمینار می باشد.ساختمان به سه قسمت متصل به هم تقسیم شده است :بال جنوبی (کوتاهترین موج)شامل دفاتر مدیریت ،اداری،تحقیقات و سرویس است قسمت مرکزی (موج میانه)به مجموعه های دائمی و نمایش غیر دائمی و همچنین محل انبارها اختصاص داده شده است و موج سوم و بلندترین آنها به پذیرش و شروع حرکت یعنی قسمت ورودی و سالن اجتماعات و … اختصاص یافته است.
این سه طاق که تمامی فضاهای اصلی موزه را در خود جای داده اند توسط راهرویی شیشه ای به طول ۱۵۰ متر به یکدیگر متصل می شوند که پیانو ازآن به عنوان خیابان موزه یاد می کند و از پنجره های آن به راحتی می توان مناظر اطراف و چمن هایی که بر روی سقف موزه روییده است را مشاهده کرد . پیانو محل ساخت بنا را نیز در مکانی از سایت انتخاب نموده است تا منحنی ملایم اتوبانی که در دسترسی اصلی موزه نیز می باشد از این راهرو شیشه ای دیده شود.
بازدیدکنندگان هنگامی که به قسمت نمایش آثار داخلی وارد می شوند ،کم کم به داخل تپه ها قدم می گذارند،سپس به ئمرکز تحقیقات و مطالعات درباره کله و آثارش می رسند.
بال های مختلف و گوناگون توسط یک مسیر ارتباطی به هم متصل می شوند.ورودی اصلی مرکزی از طریق یک پل شکل می گیرد که در آن مسیر قسمتی وجود دارد که بدنه شفاف آن در یک حفره عمیق فرو رفته است،این کار ابتکاری نوین برای مخفی کردن اندازه واقعی بنا است .از این قسمت بازدیدکننده شکل تپه یا موج مانند ساختمان را تحسین می کند.
ایده طراحی
ایده طرح بادر نظر گرفتن فراز و فرودهای روح یک مجسمه مطابق با پستی بلندی و شیب زمین بود. بنابراین موزه دقیقا شکل زمین را می گیرد،در عین حال تا جایی که ممکن است حومه و طبیعت را کامل می کندو حس زیبایی و نامحدودی را که توسط کوهستان ایجاد شده است امتداد می دهد.
تعامل با تپه های اطراف
رابطه نزدیک کارهای کله با طبیعت بود که باعث شد رنزوپیانو ساختمانی را طراحی کندکه با تپه ها و محیط اطراف متعامل باشدو در نتیجه ساختمانی سبک وزن،به شکل سینوسی که بیشتر از استیل و شیشه تشکیل شده ،طراحی شدکه بیشتر به مجموعه ای از تپه ها می ماند.
مسیر شهری
همچنین از ابتدا مشخص بود که ارزش کله و هنر او بسیار فراتر از یک ساختمان معمولی است واین مرکز باید به آثار “شاعر سکون”تعلق گیرد،بنابراین ایده های پیانو در حول و حوش سکوت وسکون موزه چرخید.عبور یک مسیر شهری از نزدیکی محل پروژه نه تنها برای او مشکلی ایجاد نکرد ،بلکه او احساس کرد که باید این پروژه هم از لحاظ عملکردی و هم از نظر زیبایی شناسی به رگ اصلی وبنیاد تمدن متصل شود.
