خانه دیواری ۲ ـ جان هیداک
ترجمه : فائزه کشتکار
منبع : www.archdaily.com
با تاریخی متفاوت از دیگر اثار معماری، پروژه خانه دیواری ۲، مرزهای طراحی معماری را در غالب کارکرد بافت، در بستر زمان و فرهنگ باز تعریف می کند .
۲۸ سال بعد از اتمام طرح های اولیه و یک سال بعد از مرگ معمار، جان هیداک، ساخت پروژه، در محیطی بسیار متفاوت از آن جایی که ابتدا تصور شده بود، آغاز شد . این خانه، در حقیقت، خوانش دوباره نسبت میان بیرون و درون است و یادآور معماری کوربُزیه ای است، اگر چه کمی غیر عادی تر به نظر می رسد .
ابتدا، این پروژه مسکونی را جان هیداک، معمار آمریکایی، در سال ۱۹۷۳ برای یکی از اساتید هیئت علمی مدرسه معماری اروین اِس چَنین، واقع در کوپر یونینین، نیویورک طراحی کرد و قرار بود در شهر ریجدِفِلد، ایالت کِندیکِت ساخته شود . به دلیل قیمت بالای پیش بینی شده به منظور ساخت این پروژه در منطقه ای پوشیده از درخت بود که ساختش به تعویق افتاد .
بعد از این، پروژه از کارفرمایی به کارفرمایی دیگر در جریان بود ولی همواره قبل از شروع عملیات ساخت به دلیل نبود بودجه متوقف می شد . این داستان ادامه داشت تا اینکه یک کمپانی توسعه در جرونینجن، هلند تمایل بسیار خاصی به برداشتن پروژه از خود نشان داد و تصمیم به سرمایه گذاری در ساخت پروژه با مساحتی نزدیک به ۲,۵۰۰ فوت مکعب گرفت . بعد از مرگ نابه هنگام جان هیداک بود که عملیات ساخت پروژه آغاز شد .
پروژه خانه دیواری ۲ برای ترکیب نقاشی های سورئالیستِ پیکرتراشانه ی کوبیست و معماری بسیار تحسین شد که هویت جان هیداک را درغالب یک هنرمند، شاعر، معلم و معمار بازتاب می کرد . الهام کارهای او به آثار لُکُربُزیه و میس ون دروهه بازمی گردد و آن که او، به همان اندازه که بیشتر بر فرم های افقی معماری تمرکز می کرد بر احجام خالص نیز نگاهی ویژه داشت .
این پروژه پیرامون محور مرکزی یک پلان افقی و عمودی چیده شده است تا احجام سه بعدی فرصت تجربه فضا ها را فراهم کنند . در این میان، پلان دو بعدی فضاها را قطع می کند ولی همزمان فضاهای عملکردی را گروه بندی می کند تا جدا از یک دیگر ظاهر شوند که بتواند بر طبیعت شاعرانه این فضای مسکونی تاکید بیشتری کند .
کاربرد رنگ های روشن تمایز بصری میان احجام را دنبال می کند که به وسیله ی پلکانی مارپیچی، واقع در پشت این دیوار، قابل دسترس هستند . برای جدا کردن فضا است که این دیوار در جهت ایجاد حس بی پیرایگی در میان طراحی محافظه کارانه ی هیداک پدیدار می شود پس در ادامه هم این دیوار با اتصالی شیشه ای به احجام حمایت می شود .
” این دیوار یک وضعیت خنثی است و به همبن دلیل است که همیشه خاکستری، رنگ می شود و این دیوار همان موقعیت مشابهی را تعریف می کند که در وتر خانه دومینو وجود داشت، این دیوار بهترین لحظه آرمیدن را به عینیت می رساند و همزمان بهترین لحظه تنش را نشان می دهد . این یک لحظه ی گذر است . بلندی دیوار که حس گذر را تداعی می کند و در عین حال، همزمان ضخامت کم دیوار این احساس را ایجاد می کند که دیوار تنها یک موقعیت آنی و زودگذر است … که من آن را لحظه حال می نامم . ”
با ورود به خانه، بازدید کننده پرواز پله هایی را می بیند که به سمت اتاق مطالعه، اشپزخانه و نهار خوری هدایت می شوند و همه فضا را با بیشترین ویژگی ها شکل می دهند . طبقه اول اتاق خواب و بالاترین طبقه اناق نشیمن است . هر حجم در ظاهر پایه و اساسی به نظر می رسد ولی در حقیقت روانیِ حجم ها با شبکه ای از ستون ها مهار می شود . این ویژگی هم به طراحی دراماتیک خانه دیواری ۲ می افزاید و هم این که دیوار بزرگ، سمبلیک و نه سازه ای نمود پیدا می کند .
یک جنبه ی جالب در خانه دیواری ۲ که به تازگی ساخته شده، قابلیت دسترسی آن است . مالکان، خانه را به سه بخش عمومی، نیمه عمومی و خصوصی تقسیم بندی کردند بنابراین معماری این خانه مسکونی را همه می توانند تجربه و تفسیر کنند . هنرمندان در جهت شرکت کردن در برنامه های کلان این خانه دعوت می شوند در حالی که در خانه برای کاوش شاعرانگی فضا در معماری قرار می گیرند .
خود جان هیداک می گوید : ” اگر یک نقاش با یک تغییر فرمی می تواند زندگی آرامِ سه بعدی را به تصویر کشد و آن را بر بوم نقاشی به طبیعت بی جان نقاشی کند، آیا ممکن است یک معمار هم بتواند طبیعت بی جان یک نقاشی را در کارش وارد کند و با یک تغییر فرمی، آن را در غالب یک زندگی آرام بسازد ؟ “
