نوآوری در روش های طراحی و ساخت نمای پاسخگو به شرایط محیطی
در این مقاله درباره نوآوری در روش های طراحی و ساخت نما و همچنین مصالح ساختمانی مناسب برای نما بحث می شود. رابطه بین مصالح، عناصر ساختمانی نما با کل ساختار ساختمان، طراحی نما را توصیف می کنن. نماهای رایج در ساختمان های امروزی، مبتنی برساختار ثابت و غیرمتحرک هستند. این نماها قابلیت سازگاری و تعامل با تغییر شرایط محیطی را به صورت خودکار ندارند. در مقابل این نماها، ساختارهای” نماهای تطبیق پذیر و پاسخگو” هستند.
طراحی نماهای معاصر برای سازگاری با شرایط محیطی در حالت مختلط در ویلای قمصر
( برند ساختمانی آرتور)
در نماهای ایستا، استفاده از تهویه ، نور و منظر طبیعی با باز کردن اجزای نمای ساختمان به محیط خارجی در دوره های خاصی از سال حاصل می شود. بنابراین ، عناصر نماهای معاصر برای تهویه باید در حالت های مختلط کار کنند. حالت اول ، حالت تعویض هوا ، با باز کردن پنجره ها حاصل می شود (حتی در ساختمانهای بلند به لطف استفاده از نمای دو لایه امکان پذیر است) ، در حالی که حالت دوم استفاده از تهویه مطبوع است که هنگام وجود شرایط اقلیمی شدید (خیلی گرم یا خیلی سرد). استفاده می شود. حالت دوم ، هوا توسط سیستم مکانیکی از طریق کانال های مخصوص به طور مصنوعی مبادله می شود. سیستم های حالت مختلط (ترکیب هر دو حالت) بسیار کارآمد بوده و با موفقیت در ساختمان های متعددی معرفی شدند. مزیت اضافی این سیستم ها ، جدا از بهبود کیفیت داخلی هوا و کاهش قابل توجه استفاده از انرژی ، امکان فرایند تصمیم گیری با اجازه دادن به استفاده کنندگان فضا برای باز کردن پنجره ها ، تنظیم پرده ها و تنظیم دمای داخلی به میزان دلخواه است. بنابراین نماهای ساختمان های معاصر بهتر است در حالت های مختلط کار کنند.
ساختارهای” نماهای تطبیق پذیر و پاسخگو” در ویلای قمصر
( برند دکتر آرتور)
به همین دلیل ، رویکرد جدیدی برای طراحی نما ارائه شده است. اصطلاح “نمای تطبیقی” شامل سیستم های طراحی نما، قادر به تغییر عملکرد ، شکل و رفتار آن در پاسخ به نوسانات شرایط محیطی است. در ساختمانهای با سیستم نمای انطباقی (که “پاسخگو” و “دینامیک” نیز نامیده می شوند) ، ممکن است عایق قابل کنترل تبادل گرمای تابشی ، نور ، سایه ، کنترل رطوبت ، تهویه و برداشت انرژی را تضمین کنند. سیستم های حالت مختلط اغلب نیازهای لازم برای راحتی ساکنان را برآورده می کنند ، اما از منظر بهره وری انرژی و کاهش انتشار کربن به ندرت بهینه سازی شده اند. به همین دلیل است که سیستم های نماهای سازگار ابتدا تئوریزه شده و سپس در ساختمان های واقعی پیاده سازی می شوند. اولین مفهوم نمای تطبیقی شامل یک سد چند لایه و چند منظوره بود که خود به خود با تغییرات محیط خارجی ، شبیه پوست انسان یا حیوان سازگار می شود. سازگاری نما با محیط خارجی به صورت خودکار و بدون نیاز به کاربر صورت می گیرد. این باعث کاهش مصرف انرژی در ساختمان و همزمان باعث آسایش محیطی در فضای داخلی می شود.
