تاب آوری در برنامه ریزی شهری
واژه شناسی تاب آوری:
واژه تاب‌آوری (resilience)، اغلب به مفهوم «بازگشت به گذشته به کار می‌رود که از ریشه لاتین«resilio» به معنای «برگشت به عقب گرفته شده است. حوزه‌ای که این کلمه دراصل از آن استفاده شده هنوز هم مورد بحث است: برخی آنرا به بوم شناسی، برخی دیگر آنرا به فیزیک و عده ای هم معتقدند که مطالعه تاب آوری از قوانین روانشناسی و روانپزشکی در دهه ۱۹۴۰ میلادی گرفته شده است؛ و مربوط به گارمزی، وارنر و اسمیت است.
واژه (Resilience) در فرهنگ لغات، توانایی بازیابی یا بهبود سریع، تغییر؛ شناوری و کشسانی (Webster’s, 2010)، و همچنین خاصیت فنری و ارتجاعی ترجمه شده است. با این توصیف ریشه تاب آوری چه از بوم شناختی، روانشناختی، روانپزشکی، فیزیک یا علوم دیگر اخذ شده باشد، می توان آنرا واژه پذیرفته شده ای در توسعه پایدار و مدیریت بحران دانست.
تاب آوری در بسیاری از حوزه های علمی و در دامنه وسیعی از اکولوژی تا علوم اجتماعی، روانشناسی و اقتصاد به یک اصطلاح مهم تبدیل شده است. هیچ اجماعی از تعریف تاب آوری که مورد قبول همه رشته های علمی باشد وجود ندارد.
تعاریف تاب آوری:
تاب آوری یکی از مهمترین مباحث تحقیق در زمینه رسیدن به پایداری است. به لحاظ زمانی مفهوم تاب آوری از دهه ۱۹۷۰ با شروع کار هولینگ (۱۹۷۳)، بطور روزافزونی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است، به طوریکه درتقابل با استفاده از مفهوم توصیفی، تاب آوری به شکل فزاینده ای به عنوان یک معنای مبهم و انعطاف پذیر دیده شده است. از آن زمان تاب آوری بوسیله رشته های متنوع علمی چون، اقتصاد، علوم سیاسی, اجتماعی و برنامه ریزی مورد استفاده قرار گرفته و هر رشته نیز تعاریف خاصی را برای آن تدارک دیده است.
