معماري

آلبینی،فرانکو

Albini,franco

تولد در روبیات،شهر کومو به سال۱۹۰۵٫مرگ در میلان به سال۱۹۷۷٫در پلی تکنیک میلان تحصیل کرد و در۱۹۲۵فارق التحصل شد.از۱۹۳۰به تنهایی وبه طور مستقل کار میکرد و از۱۹۵۲به  بعد با فرانکا همکاری داشت.در۱۹۶۲با آنتونیو شریک شد،سپس با پسرش مارکو همکاریش را ادامه داد.استاد پلی تکنیک میلان(۷۷-۱۹۶۳)وعضو انجمن سیام بود.

مهمترین آثار دوران فعالیت حرفه ای او که عمدتا از لحاظ مفاهیم وهویت معماری از اهمیت خاصی برخوردارند به این ترتیب اند:خانه های کارگران فاویو فیلزیی در میلان(۱۹۶۳با همکاری رناتو کامو وجیان کارلو پالانتی.)،ویلا پستارینی،در میلان(۱۹۳۸)،ساختمانINAدر پارما(۱۹۵۱)و ساختمان تجاری فروشگاه لاریناسنته در رم(۶۲-۱۹۵۷،با فرانکا هلگ).

اسکلت بندی فولادی سیاه مات در قالب الگوهای قصرهای عصر رنسانس رم،به صورت پنل های فاصله دار از هم با رنگ های قرمز و بافت تگرگی با محیط معماری شهری هم آهنگی دارند.

اتاق شخصی فرانکو آلبینی

گروه مهندسین ایران معماری با مدیریت آرشیتکت آرتورامید آذری

در این بخش تحت عنوان مقالات در معماری بر آن شده ایم تا مجموعه ایی از مقالات ،گفتارها و نظریات موجود در جامعه معماری ایران و جهان را ارائه دهیم، تا سرآغازی نوین در عرصه بحث مبانی و مفاهیم نظری معماری باشد.

شماره تماس برای کسب اطلاعات بیشتر: ۰۲۱۲۲۹۸۳۳۸۵

گودال باغچه  یا باغچال

باغچال یا گودال باغچه در معماری سنتی ایرانی، در وسط حیاط مرکزی ساخته می شده‌است و یک طبقه در داخل زمین فرو می‌رفته‌است. نمونه‌های این فضا در اقلیم های بسیار خشک کویری از جمله در کاشان، نایین و یزد دیده می‌شود.

گودال باغچه علاوه بر تأمین خاک مورد نیاز خشت‌های استفاده شده در بنا، امکان دسترسی به آب قنات را هم فراهم می‌کرده‌است. معمولاً در گودال باغچه آب روانی می بینیم که حوض میانی را پر می کرده و سر ریز آن به خانه های دیگر می رفته است. در حاشیه ی این حیاط اغلب رواق و گاه چند اتاق به شکلی نیمه باز ساخته می شده و کاشت درخت انار، پسته و انجیر در این گودال باغچه ها مرسوم بوده است. با توجه به کوچکتر و پایین تر بودن این حیاط ها و استفاده از رطوبت و خنکی زمین، علاوه بر رطوبت گیاهان و خنکی آب، در واقع فضایی به مراتب اقلیمی تر از حیاط شکل می گرفته است. گودال باغچه ی خانه ی پیر نیا در نایین و مسجد مدرسه ی آقا بزرگ در کاشان نمونه های خوبی از این فضاها هستند. در کویر خانه ها را گود می ساختند تا بنا عایق حرارت و صدا بوده ودسترسی به آب قنات هم راحت تر و در مقابل زلزله مقاوت تر باشد.

ساختمان مجلس ملی بنگلادش

ساختمان انجمن ملی در سال ۱۹۵۹ توسط حکومت پاکستان به عنوان یک توسعه برای اداره مرکزی پارلمانی شان به طور مفهومی و عقیده ای تصور شد .در مارس ۱۹۷۱ ساخت عمارت متوقف شد ، هنگامیکه بنگلادش از پاکستان اعلام استقلال کرد. به طور ابتکاری کان قصد به ساخت یک ساختمان عظیم تاریخی را داشته بود . اما پس از اینکه بنگلادش به طور رسمی از فرمانروایی پاکستانی در دسامبر ۱۹۷۱ شکست خورده پروژه از مرزهای کالبدی خود فراتر رفت و بیشتر به سمبلی از دموکراسی و غرور و مباهات برای بنگالی تبدیل شد . طراحی ساختمان سرانجام در سال ۱۹۸۲ با بیش از دو برابر برآورد ابتدایی یعنی ۳۲ میلیون دلار هزینه به اتمام رسید. همانگونه که عصر و دوره ساختمان مجلس ملی گیرا و با شکوه است طراحی لویی کان همچنین بیشترین جنبه فریبنده پروژه را داراست .

پروژه بر قوامی عمیقاً بنیادی و ریشه ای که در مفهوم پردازی اش ریشه دارد ، شهروندگرا و درگیر با بوم بنگال می باشد . طراحی کان برای مصالح ساده محلی که به آسانی موجود بوند و می توانستند در روش های تشخیصی و واضع مشابه اجرا و پیاده شوند . که در مقابل آب و هوای بیابانی خشن و ناملایم درست کردن یک ساختمان مدرن را نسبت به یک زمینه غیر مدرن و قدیمی متفاوت به طور دیگر حفاظت خواهد کرد

مجتمع کامل و بی عیب به واسطه ریخته شدن بتون با مرمر جواهر نشان شده سفید در مکان ساخته شد. چیزی که هست نه تنها یک اظهار قدرت و حضور نوگرائی و مدرنیستی هست اما بیشتر یک عهد و پیمان به مصالح و ارزش های محلی می باشد. جرم خالص (حجم عمود) مجلس ملی مقیاس شده تاریخی و دریاچه مصنوعی اطراف ساختمان به عنوان یک عایق و جداکننده طبیعی و سیستم خنک کننده عمل می کند که همچنین شروع به خلق فضائی که جذاب و وضعیت های نور رسانی می کند.شکل های هندسی برپاشده بر روی منظرهای متفاوت نمای خارجی یک تأثیر نمایشی و مهیج به سرتاسر ترکیب ساختمان می افزاید.

شکل های هندسی مختصری از برپائی اشکال و تصاویر در فرهنگ سنتی بنگالی هستند که در خلق یک اتحاد و یگانگی هویت های فرهنگی قدیم و جدید معنی می شوند. و به علاوه سرویس دادن روشنائی دیوارها و یک سیستم کنترل محیطی طبیعی برای درونی . برای کان نور یک جنبه (نمود) مهم در طراحی یک ساختمان بود ، نه فقط به عنوان یک روش برای روشن ساختن . یک مکان ، اما بیشتر روشنائی (ادراکی ، تصوری ، خیالی ) به عنوان یک خالق مکان.

در مجلس من یک عامل نوردهنده به درونی طرح را معرفی و مطرح کردم. اگر شما یک سری ستون ها را ببینید شما می توانید بگوئید که انتخاب ستون ها یک انتخاب در نور است. ستون ها مانند سه بعدی هائی مکان های روشنائی را تنظیم می کنند. هم اکنون درباره آن دقیقا در معکوس فکر کنید و فکر کنید که ستون ها تهی و خیلی بزرگتر هستند و دیواره هایشان می توانند نور خودشان را بدهند. آن گاه تهی ها اتاق هائی هستند و ستون سازنده روشنائی هست و می تواند نور را روی اشکال مجتمع ببرد و پشتیبان مکان ها باشد و نور را به مکان بدهد. من در حال کارکردن برای توسعه عامل به این قبیل وسعت و اندازه هستم که آن یک نهاد شاعرانه شود جائی که زیبائی خودش را خارج از مکانش در ترکیب دارد. در این روش آن قابل قیاس با ستون سه بعدی می شود که مثل یک روشنائی دهنده عمل می کند که من در بالا به آن اشاره کردم.

Louis kahn

فضای فارغ التحصیلان SCI- Arc

دفتر اویلر وو جایگاهی برای دانشجویان و دیگراعضای هیئت علمی در مراسم فارغ التحصیلی دانشگاه SCI- Arc طراحی کرده اند. نحوه ی برخورد این معماران با اثر در مراسم با حفظ پاویونی که قبلاً طراحی شده است, می باشد. چالش اساسی طراحی معماری وساخت دوباره پاویونی جدید در مقابل پاویون قدیمی است. پاویون آنها ترکیبی است از چند عنصر مختلف؛ این عناصر شامل یک سکوی مرکزی, نشیمن گاهی که مانند صندلی های ورزشگاه آراسته شده اند, و یک سایبان معلق می باشد. چنانکه مرکز پاویون جدید هم تراز مرکز پاویون موجود است. سازه ی کلی به شکل نامتقارن در نظر آمده, و با جایگاه و سایبانی خارج از محورهمسان  شده است.

رهیافت انها در این مسئله دو گانه بود. اولین استراتژی سوگیری و جاری شدن مراسم با بازسازی جنبشی از دانش آموزان فارغ التحصیل و همچنین تغییر تمرکز بصری آنها بر مراسم است. آنها تصمیم گرفتن با چرخش ۱۸۰ درجه ای جایگاه حضار نسبت به پاویون قبلی از جبهه ی غربی مرکز لس آنجلس به سمت شرق تغییر جهت دهند. دومین استراتژی , جهت گیری تماشاچیان به سوی انتهای گشوده ی پاویون موجود توسط یک سکوی جدید که سکوی مرکزی نام گرفته است می باشد. سکو به منظوررسمی کردن مراسم فارغ التحصیلی و همچنین نشیمنگاهی برای سخنرانان مهمان ساخته شده است.

مجتمع آموزشی فلور دل کامپو

پروژه characterizedby از چهار حلقه، که هر یک از دو سطح با ضخامت های متفاوت تشکیل می شود.فضای داخلی زمین بازی توسط حلقه های گرد مختلف تشکیل شده است این طرح می تواند مناطق فیزیکی که در حال توسعه است درعملکرد بیان کند.

فضای باز ایجاد شده توسط فرم ساختمان  مجتمع آموزشی یک فضای توام آشنایی بین دانش آموزان و عموم مردم به وجود آورده که باعث ایجاد تبادل پویا بین عام وخاص شده است.

معماران: Giancarlo Mazzanti + Felipe Mesa
محل سکونت: بولیوار، کلمبیا
سازمانهای همکار:، Rocío Lamprea,Marcela de la Hoz
پیمانکار: Barrancabermeja Consorcio
کارفرما: Secretaria de Educación del Distrito de Cartagena de Indias DT y C
مساحت: ۶۱۶۸ متر مربع
سال: ۲۰۱۰
عکس: کریستوبال پالما

پروژه مدرسه ومجتمع آموزشی یک تصویر رنگارنگ و مسالمت آمیز، موجود در یک بخش شفاف که اتصالی در خارج از منطقه و فضای داخلی ساختمان صورت می دهد.

دوره های جدید آموزش اسکیس و راندو با متد جدید با حضور استاد آرتور امید آذری

این دوره ها شامل موارد زیر میباشد:

طراحی معماری : اسکیس

– تمرین پرسپکتیو و کشیدن حجم های معماری

– آشنایی با پلان ، مقطع ، نما ، سایت ، دیاگرام و …

– کانسپت و تفکر در کنار دیدن کار معماران بزرگ

-بررسی این موارد در تاریخ معماری و معماری معاصر

پرزانته :

ـ شیت بندی

راندو :

– پرسوناژ ، درخت ، آب ، آسمان ،…

– شناسایی تکنیک ها و استفاده از رنگ برای بهتر تعریف کردن فضا

خلق در لغت به معنای آفرینش ابداع حداث وایجاد بکار رفته است در میان این معانی دو لغت آفرینش و ابداع لغاتی کلیدی میباشند. برای لغت ابداع معانی نو آوردن نو نهادن ایجاد اختراع خلقت خلق پیدا کردن  چیزی که مسبوق به ماده ومدت نبوده  و در تشریح معنای واژه آفرینش لغت فطرت دیده میشود

این بررسی اندک ما را به دو سوی مختلف در شناخت و دریافت معنای خلق رهنمون میسازد  یک سوی این واژه  انرا به توانی مرتبط میسازد  که همچون ودیعه ای از سوی خداوند در وجود انسان به امانت

گذارده شده است و به او قدرت آ فرینش اشیا و دخالت و تصرف در امور طبیعی را میدهد و او را خلیفه خدا در زمین مینامد. سوی دیگر این واژه  به تغییر خاستگاه هستی شناسانه ی آفرینش اثر معماری باز میگردد. در این سوی است که خلاقیت تبدیل به یکی از مهمترین وبنیادیترین مفاهیم هنر و معماری جدید می گردد. این امر به راحتی از اغاز دوره ی مدرن قابل مشاهده می باشد. تا پیش از عصر مدرن کار هنرمند و معمار کشف الهام الهی بود. وی انگاه که به حقیقتی دست می یافت ان را در اثر ش به نمایش میگذاشت و بدین طریق ساکنان آن بنا را درحقیقت کشف شده و معنای نهانی شریک می نمود.

از منظر تاریخی اولین اشارات درباره خلاقیت به مفهوم جدید ان به جای کشف و الهام الهی از نظر لئوناردو داوینچی دیده میشود. به نظر او هنر مند بیش از انکه تقلید کند خلاق است و مانند خداوند میتواند خلق کند.

شیوه های پرورش آفرینشگری عبارتند از خود شکوفایی اعتماد به نفس پذیرا بودن تجربه  آموزش مقتضی و آموزش خلاق پرورش خلاقیت درونی دانشجویان آموزش فرآیند ها و تدابیر اندیشه ی خلاقانه ایجاد بستر و محیط مناسب برای بروز خلاقیت در کنار تکرار هدفمند فرایند طراحی از راهبردهایی است که میتوان به کمک آنها توانمندی های بالقوه ی دانشجویان را در زمینه طرحی معماری بهبود بخشید.

تعریف های بنیادین

الف) خلاقیت:

خلاقیت واژه ای محوری در تبیین روند طراحی و آموزش خلاقانه در تمامی حوزه های طراحی به شمار

می اید باز شناسی و تعریف واژه خلاقیت میتواند به درک صحیح تر ا ز ان ودستیابی به روندی موفق تر در فرآیند طراحی معماری منجر شود.

ب) هوش:

تفکر استدلال و حل مساله همگی از پدیده هایی هستند که هوش در مراحل انجام انها نقش محوری بر عهده دارد بر اساس این نظریه ۵ اصل  کمی شناختی که با هوش مرتبط اند و در از مایشها تعریف کننده میباشند عبارتند از:

۱) زبانی

۲) منطقی ریاضی

۳)هوش موسقیایی

۴)فضایی

۵)بدنی_ حرکتی

۶)بر قراری ارتباط با دیگران

۷)هوش برقراری ارتباط با خود

پ)حافظه:

حافظه از مهمترین ارکان شکل گیری دانش در اموزش مهماری می باشد که به سبب قابل اندازه گیری بودن کارکرد آن اغلب جایگزین دیگر عنا صر چرخه ی اموزش چون استعداد و خ لاقیت  هوش میشود. حافظه از لحاظ لغوی به معنای استعداد

به خاطر سپردن و به خاطر آوردن صور اشیا یا موقعیت های مربوط به تجارب گذشته می باشد. تحقیقات تجربی زیادی برای اندازه گیری حافظه به عمل آمده است که نشان میدهد کسانی که به سرعت یاد میگیرند انچه را فرا گرفته اند دیرتر از ان که به کندی یاد می گیرد فراموش میکند ونیز انچه منطبق با تمایلات عقلانی یا حوائج عاطفی باشد بهتر به خاطر میماند

محورهای آفرینشگری:

آفرینشگری در حقیقت خلاقیتی است که منجر به آ فرینش یک عنصر جدید میگردد

به عبارت دیگر تحقق فکر خلاقانه در محیط خارجی می باشد. مبانی آفرینشگری و سرچشمه ی ان از موضوعات بحث انگیزی است. که چگونگی باور ما به انهاترسیم کننده ی رویه ی عملکردی ما نسبت به انها در شکل گیری فرایند اموزش معماری خواهد بود. تعاریف معتبری که از خلاقیت و آفرینشگری ارائه شده است را میتوان بر اساس انواع رویکرد و نتایج عملی انها در چهار گروه اصلی تقسیم کرد:

۱)آفرینشگری با محوریت شخص خلاق:

در این رویکرد خصوصیات فردی شخص خلا ق در کانون توجه قرار می گیرد. در این رویکرد گرایش ها مشخصات فردی و مختصات ذهنی مورد توجه و بر نامه ریزی است و مربیان میکوشند تا با استفاده ی از انها موقعیتهای مناسب تری در جریان اموزش فردی ایجاد نمایند.

۲)آفرینشگری با محوریت فرایند ذهنی:

در این رویکرد فرایند ذهنی شخص خلاق که منجر به آفرینشگری شده است مورد توجه قرار میگیرد .معتقدان به این رویه به پدیدهای با عنوان کنش خلاق معتقدند و میکوشندبا اموزش این شیوه ونهادینه سازی این فرایند در ذهن دانشجویان ایشان را برای افرینشگری در زمینه های مختلف اماده سازند. در این رویکرد انگیزش خلاقانه و ارتباط میان یادگیری تفکر و ادراک محوریت برنامه های اموزشی وپرورشی

مربیان واساتید را تشکیل میدهد.

۳)آفرینشگری با محوریت محیط:

در این رویکرد محیط شرایط وفضای شکل گیریاثر هنری در کانون توجه قرار میگیرد. علاقه مندان به این نگرش معتقدند که محیط مهمترین عامل شکل گیری  اندیشه های خلاقانه در فرد به شمار می اید و بدون یک محیط مناسب امکان شکل گیری عملی اندیشه های خلاق و ارتقا انها به آفرینشگری موثر وجود ندارد.

۴)آفرینشگری با محوریت انجام عمل  :

در این رویکرد انجام مداوم و توام با اصرار مسیر شکل گیری اثر برای دست یابی به خلاقیت مورد توجه قرار می گیرد. اندیشمندان معتقدند که وقتی انسان عملی رابرای چندین با انجام میدهد به ناگاه به روشهای بهتر برای انجام انها دست می یابد که در هر مرحله میتواند به شکل گیری نتیجه ای نو ظهور بیانجامد.

پرورش آفرینشگری در طراحی معماری:

گام نخست تلاش برای حفظ توانایی های بالفعل انهاست که لازم است پیش از

مرحله ارتقا توانایی انها صورت پذیرد بر این اساس گامهای موثر در پرورش افرینشگری عبارتند از:

خود شکوفایی:

در این مرحله اساتید میکوشند تا با تکیه بر شیوه های موثر موجبات بروز قابلیتهای موجود در دانشجویان رافراهم اورند. در پایان این برنامه دانشجویان احساس میکنند که خود را دوباره در جریان طراحی معماری یافته اند

اعتماد به خود:

در این رویکرد به معنای پذیرش اگاهی خود به عنوان منبعی برای اغاز طراحی است در این تمرین اساتید و مربیان مربوط میکوشند در دانشجو احساسی از خود بسندگی ایجاد نمایند و در نتیجه دانشجو و هنر آموز به خود اجازه دهد در هر یک از مراحل طراحی بسته به دانش وبینش خود فرایند طراحی را به پیش برد

پذیرا بودن تجربه:

تجربه پذیری و استفاده از تجربیات  بدست امده همواره میتواند

باعث افزایش قابلیت افرینشگری افراد گردد. در نگاه اولیه پذیرا بودن تجربه امری بدیهی و آشکار به نظر میرسد در حالی که موضوع بحث قدری از این سطح ساده انگارانه فراتر میرود.

آموزش مقتضی:

یکیاز مهمترین اقداماتی که به وسیله ی مربیان برای پرورش افرینشگری به انجام میرسد انتخاب موضوع فعالیت متناسب با نیازهای هنر جو

میباشد. در این مرحله استاد به کمک اطلاعاتی که از دانشجوی خود دارد میکوشد تا در تمرینی فراگیر با استفاده ی صحیح از دانسته ها وتوانایی های او به جبران نادانسته ها و ناتوانی هایش بپردازد.

آموزش خلاق:

خلاقیت در اموزش و اموزش خلاق از مهمترین ارکان پرورش افرینشگری و ایجاد خلاقیت در دانشجویان به شمار میآید. خلاقیت در اموزش معماری از مربی اغاز میشود. از استاد انتظار میرود تا با طراحی وتمرین های کار امد و خلاق زمینه ی افرینشگری را در دانشجویان ایجاد نماید تمرین ها متناسب با نیاز دانشجویان و در مکان تولید میشود زیرا هیچ نسخه ی از پیش اماده ای  در زمینه ی اموزش و پرورش خلاق وجود ندارد.

نتیجه گیری

خلاقیت محور آفرینشگری ست افرینشی که موجب شکل گیری یک اثر جدید زیبا ومطلوب معماری میگردد هر چند نو اوری در برپایی یک بنای معماری دقیقا مساوی با ارزشمند بودن بنای ساخته شده نمی باشد .تعاریف معتبری که از خلاقیت و افرینشگری ارائه شده است را میتوان بر اساس نوع رویکرد ونتایج عملی انها در چهار گروه اصلی تقسیم کرد که برای استفاده از اموزه های هر یک ا  ز انها لازم

است تمهیداتی خاص در نظر گرفته شود

۱)آفرینشگری با محوریت شخص خلاق:

۲)آفرینشگری با محوریت فرایند ذهنی:

۳)آفرینشگری با محوریت محیط:

۴)آفرینشگری با محوریت انجام عمل  :

افرینشگری فرایندی ست که یک ایده ی خلاقانه در ان به پدیده ای بدیع و نو ظهور تبدیل میگردد.

پرورش افرینشگری تلاشی است برای حفظ قابلیتهای موجود در ا فراد و استفاده ا  بهینه از انها که به سادگی  به افزایش خلاقیت و ابتکا ر در دانشجویان منجر شود. در رویکردهای جدید پرورش آفرینشگری این مهم از ارتباط بین فردی به ارتباط میان گروهی ارتقا مییابد اساتید در این روش ها با تشکیل گروههای کاری در کارگاه

معماری میکوشند تا با استفاده از تعامل میان قابلیت های افراد مختلف انها را در جهت اموختن از یکدیگر هدایت نمایند

فهرست منابع:

ادواردز بتی طراحی با سمت راست مغز  ترجمه عربعلی شورجه  انتشارات عفاف

دهخدا علی اکبر  لغت نامه  دهخدا  گرد اوری دکتر محمد معین  انتشارات دانشگاه تهران

مصاحب غلامحسین دایره المعارف فارسی انتشارات فرانکلین تهران

تلر جورج اف هنر وعلم خلاقیت مرکز نشر دانشگاه شیراز

انتونیادس انتونی سی  بوطیقای معماری ترجمه احمد رضا ای انتشارات سروش تهران

بوهم دیوید درباره خلاقیت ترجمه محمد علی حسین نژاد نشر ساقی تهران

پیچیدگی در معماری و شهر سازی

تاریخ هر یک از نظریات پیچیدگی معماری و پیچیدکی علمی از اوایل دهه ۶۰ آغاز میشود.آنها شاید بر هم تاثیر گذاشته اند و با هم رشد کرده اند ولی در هر حال تا آن حد از یکدیگر جدا هستند که به طور جداگانه مورد مطالعه قرار گیرند.

ونچوری در کتاب “پیچیدگی و تضاد در معماری”از آگوست هکشر نقل میکند: تغییر نگرش نسبت به زندگی اساسا ساده و منظم به دیدگاه پیچیده و طعنه آمیز چیزی است که هر فرد از آن عبور میکند تا پخته شود.ولی بعضی از دوره ها این نوع نگرش را بسط و توسعه میدهد.در این دوره ها دیدگاههای متناقض شورانگیز در مقابل نظریات روشنفکرانه قرار میگیرد.از میان سادگی و نظم خرده گرایی زاده میشود اما عقل باوری در تمام مراحل تحول کافی به نظر نمیرسد.در نتیجه باید از تظادها_تعادل و توازن به وجود آید.این آرامش درونی که انسان آنرا به دست می آورد باید کشش بین تظادها و عدم قطعیت ها را نشان دهد …احساس تضاد وجود چیزهای ظاهرا نا همگون را در کنار هم مجاز می سازد و هر نابرابری به نوعی حقیقت فرض میشود.

توسعه و الحاق قسمتی به نگارخانه لندن این پختگی را نشان میدهد.این ساختمان بهصورت واسطه ای است بین عوامل متضادی که در سایت وجود دارد برای طرح بنا هیچ راه حل ساده ویا سبک واحدی وجود ندارد.این ساختمان باید در حدود سه میلیون جهانگرد و علاقه مند به آثار هنری را هر ساله پذیرا باشد.این ساختمان درگیر با سه زمینه و بافت متفاوت در کنار خود است که باید با آنها تطبیق پذیرد و به احتیاجات و عملکردهای داخلی نیز پاسخگو باشد.

این عمل به دو روش انجام میگیرد:کلاسیسیسم جدید مدرنیسم منسوب به میس.کتاب ونچوری به این دلیل “پیچیدگی و تضاد”نامیده شد که نظام متقابل بین معماری وشهرسازیرا عیان نمود.یک تقابل اساسی که باید با آن مواجه شد نه آنکه آنرا پنهان نمود.

نظریه ونچوری اولین مرحله پیچیدگی در معماری بود:پیچیدگی به عنوان تکه چینی راه حلهای موجود و قابل قبول_پیچیدگی به صورت تدبیر کلاسیسم مدرنیسم ویا هر زمینه آشکار دیگر.ولی این روش بیشتر در ارتباط با در کنار هم قرار دادن عناصر موجود و ساکن در کنار یکدیگر است و ظهور کلیتی جدید و نو ظهور را نوید میدهد.

خلاقیت و اصول شهر سازی در فضا سازی شهری جایی ندارد

شهرسازی و معماری ایرانی که سال‌های طولانی سازنده و صادرکننده الگوهای معماری منحصر به فرد به دنیا بوده، در جریان الگوبرداری از نمونه‌های غربی محدود شده و در فرایند رشد شتابان شهر‌ها ارزش‌های معماری رنگ می‌بازند. هرچند با توجه به سابقه طولانی معماری ایرانی و اسلامی ظرفیت‌های ویژه‌ای برای بهره‌گیری از اصول معماری و شهرسازی کهن کشور وجود دارد اما به گفته کارشناسان بی‌توجهی به طراحی فضاهای شهری با کیفیت معمارانه نه تنها شهر‌های کشور را به مجموعه‌ای از ساختمان‌های بی‌قواره تبدیل کرده، بلکه انگیزه‌های لازم برای توجه معماران به اصول معماری ایرانی و اسلامی را برای طراحی فضاهای شهر به شدت تنزل داده است. «محمدرضا حائری»، استاد دانشگاه در رشته معماری با بیان اینکه در این دریای متلاطم رشد شهری، قطره‌های معماری و شهرسازی به ندرت یافت می‌شود، گفت: «هر اقدامی در حوزه معماری چندین انعکاس فضایی ایجاد می‌کند و نمی‌توان یک اثر معماری را به تنهایی و جدا از اثری که بر کلیت فضاهای یک شهر می‌گذارد بررسی کرد اما این مهم در ایران جدی گرفته نشده است.»

چنانچه حائری می‌گوید اکنون در شهر‌ها و بناهایی زندگی می‌کنیم که حاصل عکس‌العمل‌های فضایی، اقدامات و ایدئولوژی‌های گوناگون هستند و تناسبی بین معماری و طراحی فضاهای آنها وجود ندارد. وی افزود: «نقش متخصصان در چگونگی سازمان‌یابی‌ فضاها، تعیین‌کننده است.آنها باید آگاهی داشته باشند تا شهرهای ما بی‌قواره و تهی از ایمنی نباشد و این امر مستلزم شناخت دقیق فضاها است.» به گفته این استاد دانشگاه طی دهه‌های اخیر بیش از آن که معماران و شهرسازان در طراحی فضاهای شهری تاثیرگذار بوده باشند، این نقش و مسئولیت به عهده کسانی گذاشته شده که نگاه سودجویانه بر عملکرد آنها در شهرسازی حاکم بوده و این امر از مهم‌ترین ریشه‌های نابودی هویت شهر‌های کشور است. وی تاکید کرد: «معمار و شهرساز کسی است که فضــاهای شهری را به صورت خلاقانه و مبتنی بر روش‌های عقلانی سامان دهد.» حاکمیت الگوهای کپی‌برداری شده غربی در اصول شهرسازی و معماری کشور به گفته دیگر کارشناسان ناشی از ضعف شناخت بدنه کارشناسی کشور نسبت به اصول معماری ایرانی و اسلامی است. چنانچه « محمد صابر »، معمار و شهرساز در این باره می‌گوید دانشجویان معماری در دانشگاه‌های کشور به درستی با اصول معماری ایرانی آشنا نمی‌شوند. وی تصریح کرد: « دانشگاه‌های ایران دانشجویانی را تربیت می‌کند که با ورود به بازار کار کپی برداری‌های ناشیانه از الگوهای معماری غربی را بر معماری ایرانی ترجیح می‌دهد و از آنجا که ورود الگوهای معماری غربی به طور ناقص و بدون تلفیق یا حتی شناخت ارزش‌های معماری ایرانی صورت می‌گیرد، جز افزایش بی‌هویتی سهم دیگری در طراحی فضاهای شهری از خود برجای نمی‌گذارد. »

وی همچنین تجاری شدن هنر معماری را از بزرگ‌ترین آفت‌های دوران حاضر در ایران شمرد و افزود: «وجوه هنر معماری به شدت تحت تاثیر سودای سرمایه و تجارت قرار گرفته است و این بزرگترین خسارتی است که نسل امروز در سایه غفلت مسئولان به معماری و حمایت از آن می‌پردازند.» به اعتقاد «صابر» شهر‌های ما به این دلیل بی‌هویت شدند که نطفه آنها در تصمیمی ‌که توسط قدرت و سرمایه ابلاغ می‌شود، بسته شده و خلاقیت و رعایت اصول شهرسازی در فضاسازی شهر‌ها، جایی ندارد.

تهران از روستا تا کلان شهر

فقدان تمایز و تفکیک اساسی بین ساختارهای اجتماعی ـ اقتصادی (شهری و روستایی) در جامعه ایرانی از دیرباز تاکنون یکی از مسائل مهم در شکل‌گیری و فرایند توسعه اجتماعی ـ اقتصادی بوده است. عدم تفکیک جامعه روستایی و شهری و درهم‌پیچیدگی‌های روابط بین آن‌ها، تنها به زمینه‌های اجتماعی و اقتصادی منحصر نمی‌شود، بلکه انواع فضاهای ساخته شده را نیز در بر می‌گیرد و در زمینه بسیاری از شاخص‌های فضایی و کالبدی می‌توان بازتاب این در هم تنیدگی را مشاهده کرد.

به عبارت دیگر بسیاری از شهرها و فضاهای شهری در ایران از ساختارهای روستایی تأثیر می‌پذیرند. این پیوستگی و ارتباط از مرحله نخستین شکل‌گیری شهر آغاز می‌شد و گاه تا مراحل توسعه نهایی ادامه می‌یابد. به همین سبب است که بسیاری از شهرهای بزرگ ایران در پی توسعه یک روستا پدید ‌آمده‌اند و شمار شهرهایی که از آغاز به‌عنوان یک شهر طراحی و ساخته ‌شده‌اند بسیار اندک است.

تهران نیز روستایی در دامنه البرز و بین شهر تاریخی ری و آبادی‌های شمیرانات بود که در قرن دهم هجری، در دوره صفویه، به‌عنوان یک شهر توسعه یافت و پیرامون آن حصاری کشیده شد. تا اواخر دوره صفویه شهر به صورتی نسبتاً معمول توسعه یافت اما از هنگامی که تهران به‌عنوان پایتخت حکومت قاجار مورد استفاده قرار گرفت، به‌صورتی بی‌قاعده گسترش پیدا کرد و جمعیت آن به گونه‌ای روز افزون افزایش یافت.

از یک سو افزایش سریع جمعیت و توسعه فضای تهران و از سوی دیگر گسترش روابط بین‌المللی در زمینه‌های سیاسی و اجتماعی موجب آشنایی ایرانیان با جوامع غربی شد. در مرحله بعد، اعزام عده‌ای از دانشجویان ایرانی به کشورهای غربی و سپس رفت و آمد عده‌ای از رجال و درباریان به غرب موجب آگاهی بیشتر مردم از مظاهر فرهنگ و تمدن غربی شد، به‌گونه‌ای که در پی یافتن راه‌حل برای مسائل و مشکلات اجتماعی به پدیده‌ها و الگوهای غربی توجه کردند و تلاش نمودند که با تقلید از ساختار و روابط اجتماعی و فرهنگی در جوامع غربی در راه توسعه سیاسی و اجتماعی گام بردارند. این رویکرد سرانجام منجر به شکل‌گیری انقلاب مشروطیت و سپس تشکیل سه قوه مقننه، قضاییه، و مجریه و نهادهای اجتماعی و اداری مربوط به آن شد. در آن هنگام عده‌ای گمان می‌کردند که تقلید و تبعیت کامل و مطلق از نهادها و الگوهای غربی می‌تواند موجب پیشرفت سریع و همه جانبه جامعه ایرانی شود.‌اما در تجربه‌ای طولانی که تقریباً یک قرن و نیم طول کشید، آشکار گردید که نمی‌توان بدون توجه به خصیصه‌های منطقه‌ای و بومی و تنها با تقلید از مظاهر فرهنگ و تمدن سایر کشورها به توسعه‌ای پایدار دست یافت.

به‌نظر می‌رسد که در زمینه جنبه‌های کالبدی و معمارانه شهر در ابتدا مسائل ساده‌تر بود. توسعه و کاربرد سلاح‌های آتشین و به‌ویژه توپ سبب شد که کارکرد دفاعی حصار پیرامون شهر از میان برود و به همین سبب در طرح توسعه شهر تهران که در دوره ناصرالدین‌شاه روی داد تنها به ساختن خندقی در پیرامون شهر اکتفا شد و دیگر حصاری ساخته نشد.

برتری سلاح‌های آتشین نسبت به سلاح‌های سرد و در نتیجه افزایش توان نیروهای نظمیه و تأمین امنیت شهری بیشتر نسبت به گذشته به همراه کاربرد برخی از وسایط از جمله کالسکه و هم‌چنین طراحی و اجرای طرح‌های شهری در زمینه گسترش شبکه ارتباطات شهری منجر به احداث خیابان‌هایی مستقیم و عریض شد. ساختن این خیابان‌ها در مدتی کوتاه و در پی استفاده از وسایل نقلیه موتوری به سرعت گسترش یافت و بافت کهن شهر را دگرگون کرد.

در نخستین وهله، الگوی تقسیم زمین برای احداث واحدهای مسکونی از شکل و امتداد خیابان تأثیر پذیرفت. سپس ایجاد نوعی امنیت نسبی و اهمیت یافتن دسترسی سواره موجب شد که زمین‌های واقع در کنار خیابان‌ها و سایر معابر اصلی اهمیت بیشتری نسبت به زمین‌های واقع در درون بافت شهری یافتند. به همین ترتیب بسیاری از فضاهای تجاری و خدماتی به تدریج به کنار خیابان‌ها انتقال یافتند و مهم‌تر از آن این‌که همه فضاهای متعلق به نمادهای جدید مانند ساختمان‌ بانک‌ها، وزارت‌خانه‌ها، شهرداری‌ها و سایر مراکز اداری و خدماتی در کنار خیابان‌ها استقرار یافتند.

این تحولات بر ساختار فضاهای معماری نیز تأثیر گذاشت و معماری درون‌گرای تهران را به گونه‌ای خاص از معماری برون‌گرا تبدیل کرد که با الگوهای رفتاری و فضاهای شهری هیچ‌گاه به‌صورتی مناسب سازگاری نیافت و هنوز نیز تهران فاقد ساختار شهری برای زندگی سالم و آرام ساکنان شهر است.

اگر بسیاری از مسائل تهران از نگرشی واقع‌بینانه مورد بررسی قرار گیرند، تنها مسائل این شهر به‌شمار نمی‌آیند، بلکه برخی از آن‌ها جنبه‌ای ملی و منطقه‌ای دارند. یکی از این‌گونه مسائل، موضوع مرکزیت اداری ـ اقتصادی تهران است که جنبه‌ای فراشهری دارد و بدون توجه به مسائل ملی کشور و ایجاد دگرگونی‌های لازم در آن نمی‌توان به حل آن پرداخت.

این رستوران منحصر به فرد و عجیب و غریب توسط DSA+S برای یک رستوران نودل ژاپنی در Tanjung Duren Utara، جاکارتا، اندونزی ساخته شده است.
کانسپت موردنظر یک رستوران در فضای باز است و این ساختمان موقت می تواند به راحتی مونتاژ و دمونتاژ شود.

برای ساخت این رستوران از چوب های بامبو استفاده شده است.

برای ارائه ی عملکرد حفاظتی از کانسپت چتر برای ساخت این رستوران الهام گرفته شده است.

کانسپت چتر در اندازه های مختلف طراحی شده است و چیدمان آنها به گونه ای است که همه ی چترها یکدیگر را همپوشانی میکنند و به این ترتیب باعث ایجاد سقف میشوند.
لوله ای با چوب خیزران به منظور انتقال آب پشت بام به زمین در وسط استراکچر تعبیه شده است.