معمار داخلی

معماری داخلی با ذره بین درشت نماتر از ذره بین معمار به جزئیات فضای زیست انسان می نگرد

نفس معماری شامل سازمان بخشی در موارد گوناگونی از نیازهای انسان است و هر ترفندی در این مسیر مفهوم و کاربری خاص خود را دارد با توجه به عناصر تشکیل دهنده ی یک معماری و نوع خدمتی که انجام می دهد مانند: سقف، دیوارها، کف، پله هاو …. نحوه ی کارایی و بالاخره ظاهرشان از دیدگاه های مختلف. یکی از مهم ترین خدماتی که معماری صحیح در این مسیر به انسان هدیه می کند، هماهنگی در رابطه ی صحیح کلیه ی عناصر معماری با یکدیگر با هدف آفرینش، در روان زندگی، به صورتی موثرتر و کارآمدتر یعنی اشراف به عملی که این مجموعه ی ارکستر مانند، با همکاری در بین خود انجام می دهند.

وظیفه ی معماری داخلی، جدا از آفرینش، روش صحیح تر شکل زندگی “Life Still” خلق ظاهری دلپذیرتر از آنچه تاکنون معمول بوده است یا می باشد. به عنوان مثال طراحی پلکانی به جا و کارآمد اما با ظاهری متفاوت از آنچه تا به حال انجام شده است. این مهم مستلزم مطالعه و طراحی های گوناگونی است، برای رسیدن به هدف مورد نظر و این مهم، به درستی، نگاهی تیزبین با ذربینی درشت نما را می طلبد، برای یافتن معایب ساختمان و برای ارایه ی راه حلی جامع و کامل جهت جایگزینی ضع موجود.

برای مثال: مطالعه در مورد بهترین ارتفاع بین کف و سقف که تنظیم کننده ی فضای تنفس بهتر و حجم حرارت و برودت و مهم تر، تنظیم نور مورد نیاز ساکنان آن خانه است که به طور طبیعی و بدون استفاده از وسایل الکتریکی و الکترونیکی از آن بهره مند شوند.

طبیعی است که این پرداخت اصولی در معماری داخلی و توجه و دقت خاصی را که تخصص معمار داخلی است، به ذره بین درشت نما تشبیه نمایم. وظیفه ی معمار داخلی ارایه ی پاسخی عملی به نیاز انسان، هم برای آفرینش زندگی بهتر و هم جهت آموزش به نسل آینده برای ارتقای این اندیشه می باشد. به قول ویل دورانت : ” ایرانیان قدیم جز هنر زندگی هیچ هنری به فرزندان خود نمی آموختند.”

البته این جمله و پی آمد جالب آن شایستگی تکرار آن را دارد و در مطالب بعدی به آن خواهم پرداخت.

کلمات کلیدی: دکوراسیون، دکوراسیون داخلی، اصول دکوراسیون داخلی

دکوراسیون داخلی، دیدگاهی ارتقایی در معماری است

برای ورود به این بحث بدواً نیاز به اشاره ای هست که در دریافت مسأله به ما کمک می کند و آن تفکیک خانه ها است، این تفکیک را به صورت ضمنی بین خانه های مورد مطالعه خود شرح خواهیم داد، فضای داخلی شهری و فضاهای داخلی غیر شهری، یعنی روستایی را برمیگزینند. ما در اینجا، مثال خود را با فضای زندگی شهری یعنی آپارتمان شروع می کنیم.

اگر شانس و بضاعت خرید آپارتمان در شهر را داشته باشیم، ملاحظه خواهیم کرد که در یک ساختمان مثلاً پنج طبقه ده واحد آپارتمان که همگی به یکدیگر شبیه بوده و آماده فروش هستند به ما عرضه می شود فرض را بر این می گذاریم که کلیه ی این ده واحد به فروش رسیده باشد و ساکنان، آپارتمان های خویش را تحویل گرفته اند.

۱- آیا کلیه ی خریداران تعداد برابری فرزند دارند؟ یعنی خانواده ۴ نفره یا شش نفره است؟ مسلماً این طور نیست و تعداد افراد خانواده ها متغیر است.

۲- آیا این خانواده ها دارای نحوه ی زندگی مشابهی هستند؟ Life Still لازم به توضیح است که این خانواده ها همگی دارای دین و مذهب مشترکی هستند؟ آیا رییس این خانواده ها از نظر شغلی با یکدیگر سنخیت دارند یا متفاوت می باشند.

۳- آیا از نظر فرنگی نکات مشترک بین آنها وجود دارد؟

سئولات و جزئیات فراوان است، مراد ما از این سئوال ها چیست؟

بلی، هر یک از این خانواده ها، یک نوع نحوه ی زندگی دارند که با دیگری فرق می کند و در اینجا هر کسی آپارتمان خویش را بنابر نیاز و شکل زندگی خویش خواه ناخواه تغییر می دهد و متناسب با حال و روزگار خویش و با هدف داشتن زندگی راحت تر و فضایی مناسب تر از قبل می نمایند، این تغییرات در صورت موفق بودن و ایجاد راحتی بیشتر، نامش معماری داخلی می باشد و حاصل این تغییرات باعث ارتقای کیفی معماری آن ساختمان خواهد بود . این پیرایش در معماری فضای آپارتمان می تواند به وسیله ی صاحب آن ،  اگر سنجیده فکر کند انجام شود و در شکل زندگی اهالی آن بسیار موثر می باشد و یا اینکه برای موفقیت بیشتر می تواند مشاوره ی یک مهندس معمار داخلی را داشته اشد، این ارتقای کیفی همان موضوعی است که به آن تأکید می شود، یعنی همان دیدگاه ارتقایی در معماری.