فضای معماری را می توانیم به هر دو معنای :فضایی که متعلق و معطوف به معماری خاصی است وفضایی که معماری خاصی را زاده است تلقی کنیم.
فضای معماری به عنوان مکان تجلی یافتن اندیشه آدمی ماهیت پدیده های روزمره زندگی آدمیان را به هر ابعاد معنوی ای که بتوان به تصور آورد به فضای کالبدی-سفت شده ای قابل اندازه گیری و اندازه گذاری- ترجمه می کند.
فضاهای معماری : فضای تجربی و فضای هندسی
فضای تجربی: فضایی است ذاتاً ادراکی ، جایی که آنچه از راه دیده و دست آدمی به وی داده می شود بی اینکه از فضای ذهنی – فردی – شخصی وی نگذرد نه مفهوم می گردد و نه به دنیای هستی و عمل گام می نهد.
فضای هندسی: فضایی است حسی و هر آنچه در آن روی می دهد به همین اعتبارواقعی و حقیقی دانسته می شود.این همان فضایی است که معمولاً به شکلی بسیار ساده از سوی کارفرمایان توانمند تعریف می شود
