ابزارهای معماری :
۱) فضا
۲)زمان و موجودیت های زمانی و مکانی
۳) شکل در عینیات و ذهنیات
۴)ادراک
۵) شناخت معماری
۱) فضا :
معماری واقعیتی است که در فضا بازشناسی می شود در فضا واقع می شود و در پیوستگی ها و وابستگی هایی که با فضا دارد فهم می گردد.
-فضا و بینش های اسطوره ای : اسطوره فضایی است زیرا هرگونه اسطوره شناخته شده ای که در دسترس داریم ناظر بر حیاتی است که آدمیان در حال گذراندن آنند.
-فضا به بینش نظری : فضا مجودی است آمورف که مجودیت شکلی پیدا کردن اش در تصور آدمی به آن هویت می بخشد.
-فضا به مثابه موجودیتی تجربی : برداشت آدمی از فضای معماری از تجربه های ذهنی و شخصی و فردی او تاُثیرپذیر است و به حالات روحی و جسمانی وی به هنگام شناخت مشروط می شود و مرتبط با روند شناختی که طی می کند به تصور در می آید و تصویر خواهد شد.
۲) زمان و موجودیت های زمانی و مکانی :
-زمان در تجربه های گذشته در : زمان به مثابه یکی از اولین ابزارهایی که توسط آدمیان برای فهم جهانی که می زیستند به کار برده می شده شناخته شده است.اقوام کهن مفهوم و برداشت های مختلفی از زمان را به دست می دهند.
زمان به زبان و برداشت علمی امروز : به روزگار ما گفت و شنود در باب زمان امری دشوار جلوه می کند زیرا نمی تواند مقوله ها و مفهوم هایی دیگر را به میان نیاورد. نمی توان از زمان سخن گفت و مکان آن را نادیده گرفت .نمی توان از زمان سخن گفت و فضایی که محمل این هر دو دانسته می شود را به میان نیاورد.
زمان در اندیشه های پدیده شناختی : پدیده شانسی باب تازه ای را برای چگونه مواجه شدن با مقوله های زندگی می گشاید.زمان یکی از مقوله هایی است که پدیده شناسان مورد توجه دارند و چه به دلیل اهمیت خود موضوع و چه به دلیل پیوستگی های ذاتی اش با مباحث اساسی ناظر بر حیات اندیشه آدمیان ناگزیراند به دقت به آن بنگرند.
۳)شکل در عینیات و ذهنیات :
یکی دیگر از ابزارهای فکری اولیه ای که به کار بررسی ریشه های نظری معماری می آید شکل است .شکل که ما عجالتاَ آن را در برابر فرم که یکی از مقوله های اساسی نظریه پردازی در ادبیات معماری معاصر جهانی به شمار می آید قرار می دهیم امروزه بیش از واژه های مترادف ومتشابه دیگری که در زبان و ادبیات ایران رواج دارند بر ذهن ها نشسته است و ایفای معنایی می کند که ما به شناخت اش نیاز داریم.
در زمینه ساختار شکل : شکل هر چیزی چهره ای است که هرگونه دست ساخته انسانی و هر بخشی از طبیعت به هر بعدی که باشند را به ما می نمایاند و دارای اندام خاصی است. اندام هر شکل را چگونگی جای گرفتن اجزاء سازنده آن به دست می دهد.
شکل و هماهنگی اجزای آن : هر شکل زاده اجزایی یکسان یا چند گونه است که توسط عامل ها و پدیده ها هم از درون به یکدیگر پیوند می خورند و نیز از برون ،آن جا که جلوه های برونی آن شکل دیده می شوند.به جای شکل از واژه قوام نیز استفاده می شود.
شکل و بار زیبایی شناختی آن : دگرگون شدن مدام شکل پیگیر راستایی است که در صورت بار هنری داشتن محمل شکل نمی تواند متعالی نباشد.قوام یافتگی شکل (بار زیبایی شناسی ) در طول روند متظاهر شدن و به کمال رسیدن مجموعه اجزاء و عناصری که شکل را می سازند متضمن جلوه گر شدن ویژگی هایی است که آن را تشکیل می دهند.
ا۴)دراک :
زمینه های اصلی و اولیه ادراک فضای معماری را نه معماران بل اندیشه پردازان فراهم آورده اند که به فضای ساخته شده به مثابه گستره ای برای عرضه مصداق هایی کم یا بیش نظم یافته نگریسته اند نه به عنوان فضایی که می بایست بر اساس معیار ها و قاعده هایی خاص خلق شود.
-در مرتبت حس
-در مرتبت خیال
-در مرتبت عقل
-در مرتبت دل
-در مرتبت جان
